’t Lag niet aan wat hij zag:
de hoogte van de minaret;
de koepel, als met goud getooid,
sprak van een rijk en machtig woord,
maar heilig was de wet.

Heimwee rees, terwijl hij lag
op zere knieën in gebed,
’t gevoel alsof hij was berooid;
ze hielden hem voor licht gestoord,
maar heilig was zijn zet.

Weer op zijn knieën, voor de mond,
die hem vertelde van weleer,
toen mens en goden in ’t verbond
van toegezegde vruchtbaarheid
aanschouwden water, op en neer.

* Prosper Marilhat (1811-1847)
Schilderij ‘Moskee in Beneden-Egypte’

Hoeveel blote lijven
lijken te krioelen
in het Turkse bad,
waarin zij uren blijven
om zich goed te voelen,
droog en nat.

Na kunstmatig zweten
tijd om bij te komen
in de zit of stand,
waarin hun ogen eten,
zij van Lesbos dromen,
zee en land.

Hoeveel oranje vesten
golfden over zee naar land
om Lesbos te bereiken,
liggend op ’t verlaten strand
of drijvend om een aantal lijken…
een koude wind waait uit het westen.

* Jean-Auguste Dominique Ingres (1780-1867)
Schilderij ‘Het Turkse bad’