Er valt een stilte op het plein
na driftig hoefgetrappel,
tijdens ’t zwijgen nog een laatste klap,
het dorp is voor een keer te klein.

Het is al eeuwen zo geweest,
wie maakt zich dan nog sappel
over nieuwe tijden, waarom rap
de stap erin van mens en beest?

Een stem breekt door de stilte: ‘Laat
een ieder Allah horen
over wat Mohammed daarna sprak…
de stichting van een kalifaat.’

De stilte valt weer op het plein,
gespitst zijn nog de oren,
van twee tongen klinkt alleen geklak,
dan hoefgetrappel, horend pijn.

* Henri Emilien Rousseau (1875-1933)
Schilderij ‘Binnenkomst in het dorp’

Botsaris wilde strijden,
want zijn vader was vermoord
in opdracht van de Turkse sultan;
door bloedwraak aangespoord
zou hij de Griek bevrijden.

De strijd bij Karpenisi
van maar weinig tegen veel
werd voor de Griek een overwinning;
Botsaris kreeg zijn deel,
kwam niet meer tot bezinning.

Zo ging de wraak verloren,
spoelde weg in eigen bloed,
een wisselwerking tussen buren…
en goden: ‘Strijd met moed!’
Wie zou er niet naar horen?

* Eugène Delacroix (1798-1863)
Schilderij ‘Markos Botsaris dodelijk gewond
bij de aanval op het Turkse kamp’