In pot mei ferve, leechgoaid yn ’t gesicht
fan ’t libbensecht publyk,
sa wie John Ruskin fan betinken;
’t waard fjoerwurk yn it skildersryk,
it bloed waard tin, de holle leech.

De grime lôge op, it wie de plicht
om fûl werom te slaan,
gjin skilder lit mei ferve smite;
de rjochter moast in oardiel jaan
en rêde ’t skeinde fjoergesicht.

It lykwicht kaam net troch it kapitaal,
de skilder kriich in foai,
mar ek wurdearring foar ’t abstrakte,
’t palet allinnich is al moai
en fjoerwurk sprekt syn eigen taal.

* Jame McNeil Whistler (1834-1903)
stapte mei dit skilderij fan it figurative ôf,
wat John Ruskin net wurdearje koe.
Skilderij ‘Nokturne yn swart en goud:
de fallende fjoerpylk’

Hy frege him al jierren ôf:
hoe sjocht de wrâld der einliks út?
Mei lykwicht tusken man en frou
of is de ien de oar ta bút?

Hy gie manmoedich derop ôf,
mar moast him yn it neaken jaan,
net dúdlik noch oan watfoar frou,
wat stie him yn de wrâld te dwaan?

Gjin frou sloech op syn bleatens acht,
de eagen giene troch de hûd
as hie de dea har yn de macht,
’t benaam him suver alle moed.

It libben wie gjin suver spul
sa tusken froulju fan de wrâld
mei ’t boarst bleat oant syn eigen mul,
se stoarren troch, it liet har kâld.

Hy frege him yn wanhoop ôf
oft hy as man allinne stie,
de oaren taalden nei gjin frou,
gelyk hie elk, mar sûnder die.

* Paul Delvaux (1897-1994)
ûntdekte yn 1932 it Spitzner Museum,
in rariteitekabinet te Brussel
mei as gefolch in oare styl fan skilderjen.
Skilderij ‘Musée Spitzner’