Heit seit: ‘Wurd gjin hûn
dy’t harket nei syn baas,
mar lês hjoed wurd nei wurd,
dy foarmje sa in sin,
fan lyts oant grut hat nut
en wit, de ierde draait yn ’t rûn.’

Hy tinkt: lit se mar
en set de fear rjochtop,
slacht beide boeken ticht,
omdat er ’t sels wol kin:
de eigen top jout sicht
op yn it rûn, dit is syn kar.

* Jean-Baptiste Siméon Chardin (1699-1779)
Skilderij ‘Jonge mei top’

Sy wie de lêste dagen stil,
de stilte fan in bleek gesicht,
fan hannen foar it bidden gear,
fan sitte sûnder eigen wil,
de eagen foelen gauris ticht.

Hy koe net oer har eachopslach
en net oer ’t stoarjen nei it rút,
har pine die himsels ek sear,
hy stie har by, op ’t suchtsjen wach,
mar kriich as tank net iens in tút.

De dokter moast de trochslach jaan
nei ’t skôgjen fan it giele miel,
hy wie nei ien minút al klear:
‘Jo wolle ’t mei jo man net dwaan,
mar hawwe oan in oare diel.’

* Samuel van Hoogstraten (1627-1678)
Skilderij ‘De besite fan in dokter’