Ik rook en sûch de wangen hol,
blaas dan de reek wer út ‘e snút,
de pipe is myn ien en al,
sels noch as ik de eagen slút.

Ik drink en rook faak tagelyk,
de drank deryn, de reek derút,
it lykwicht hâld ik oant myn lyk
krijt fan it wiif de lêste tút.

* Adriaen Brouwer (1605/1606-1638)
Skilderij ‘De roker’
Skilderij ‘De drinker’

Näcken is syn bleate namme,
dy’t wol klinkt yn ’t klotsen fan it wiet,
opnommen yn ’t naargeastich liet,
hy sjongt it ûnbeskamme.

Oars is ’t spul fan syn fioele,
dy’t bespilet yn de mins de snaar
fan syn gefoel, alhiel net naar,
mar ’t bringt him op ‘e doele.

Wetter soe sa útkomst biede
út ‘e waan fan altyd mar bestean,
dan is it doel deryn te gean,
hawar, de geast sil liede.

* Ernst Josephson (1851-1906)
libbe sels mei wanen
Skilderij ‘De wettergeast’