Antiochië,
stad met vele torens,
voor de moslim een tehuis,
waar Allah naar behoren
werd gediend, een doel
voor ’t leger met het kruis.

De aanval ging gepaard met lijden:
hongersnood; de ommekeer:
‘God wil de stad bevrijden,
slacht de moslim, tot zijn eer!’

Antiochië,
stad om te ontzetten,
want het is naar Allah’s wil
om ’t christenkruis te pletten,
oog om oog als doel,
de stilte na gegil.

Een visioen bracht de bevrijding:
Sint Andreas met de lans,
zo nam de Heer de leiding,
het leger was in trans.

* Louis Gallait (1810-1887)
Schilderij ‘De verovering van Antiochië
door de kruisvaarders’

** Illustratie ‘Vondst van de lans in Antiochië’

De dag is nu nog hemelsblauw
met licht dat danst van berg naar daken,
opklimt tegen rots en muur;
de vraag bleef of er komen zou
een dag van onbestemde duur
om onderscheid te maken.

De herder zit nog op de plek
vanwaar hij zicht heeft om te waken
over beide, schaap en bok;
de vraag bleef of dit werd de stek
van scheiding met de staf of stok…
te hoeden of te raken.

Hoog boven ’t dal van Josafat
verandert hemelsblauw in wolken
is ’t antwoord op de vraag;
de rechter oordeelt over ’t pad
van schaap en bok: omhoog, omlaag
om ’t einde te vertolken.

* Thomas Seddon (1821-1856)
Schilderij ‘Jeruzalem en de vallei van Josafat
vanaf de Heuvel van de Boze Raad’