Gustave Doré

Jeruzalem, dit is de dei
dat God syn gloarje komt,
it ljocht streamt út it tsjuster wei,
it neare lûd ferstomt.

De folken tsjogge nei dy op,
de keningen foaroan
en klear klinkt elke freugderop,
in symfony dy moarn.

Jeruzalem, de fleur deryn,
want dêr binne dyn bern
út alle streken fan de wyn,
har blydskip is te sjen.

De seeën weagje rykdom oan,
it keninklike goud,
de mirre, wijreek foar dyn soan,
’t is him wol tafertroud.

Jeruzalem, sjoch nei dyn bern,
ús stim klinkt noch wol bliid,
mar ’t lok giet hjoed de dei ferlern,
komt wer dy âlde tiid?

De hichte is in suver plak
sa’t Hegebeintum leit,
hjir ûnder ’t himelskblauwe dak,
wat alles steefêst seit.

Lit al it folk hjirhinne gean,
de oekumene yn,
dan sil de hichte wêze ’t lean,
de geast waait as de wyn.

As Hegebeintum wurdt it hôf
fan Eden, it model
fan sjongend folk de Hear ta lof,
dan komt de seine del.

Sjoch ek: Religy Wrâldtsjinst

Gustave Doré

Fier werom, yn âlde tiden
klommen wizen op it dak,
lieten harren eagen glide,
brochten elke stjer teplak.

Ien fan al dy himelljochten
striele boppe alles út,
’t wie de stjer dêr’t sy nei sochten,
’t ljocht dat alle heil ûntslút.

Keningen op ‘e kamielen,
ek neamd wizen ûnderweis,
om yn ’t himelsk heil te dielen,
fier foarút op stjerrereis.

Wat sy yn de tassen hiene,
wie as earste proviand,
dochs wêr’t sy foaral foar stiene,
wie ’t kado yn keningstrant.

Mar sy koene it net sjouwe
as de tredde tas leech bleau:
sjen en skôgje, ek fertrouwe,
dat wie wat har fierder dreau.

Fier foarút, sa fier fan ’t easten,
wiisde ’t keningsljocht net mear.
Koe in kening wizen treaste
mei ’t foarútsicht: it komt klear?

Foarst Herodes hie yn hannen
macht, mar net it âlde Wurd.
Moasten dêr de grize mannen
net oer gear mei ’t fromme burd?

Micha koene se wol fine,
hearden syn profetestim:
Juda’s foarsten sille skine,
mar Hy blinkt yn Betlehem.

Fierder reizgen doe de wizen
mei de wiisheid fan it sjen,
dat soe har de wei wol wize
nei de Foarman, doe noch bern.

Harren keningstas waard lege,
dus noch lichter it bestean,
’t skôgjen tagelyk ferhege,
wat die bliken yn de dream.

Fier werom, troch alle plakken,
sprieken se fertrouwen út,
rôpen ’t heil fan Babels dakken
hiel de wrâld oer ta beslút.

Peter Paul Rubens

Sjoch ek: Religy Wrâldtsjinst