februari 21, 2017
van Elihu Vedder*
De branding spreekt van de oneindigheid,
eentonig luid, maar soms ook zacht,
al naar een afspraak met de wind,
het is een lied voor dag en nacht,
de maatslag geeft de eeuwigheid.
De moeder had aan ’t eind een zoon gebaard,
de schreeuw was luid, de stemming zacht,
het was een wonderbaarlijk kind,
dat na zes jaar haar stilstand bracht,
vandaar dat zij oneindig staart.
Zij staart nog verder dan de horizon
en laat haar blik naar boven gaan,
waar zij hem als op afspraak vindt,
stil horen zij de branding aan,
een lied dat spreekt: hij is haar zon.
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘Herinnering’
februari 20, 2017
Sy wie gjin stjer fan Nederlân,
mar soargen hie se wol,
frege net it measte mear,
útspile wie har rol.
Mei ’t rinnen hold se wis wol stân,
in oere noch bêst fol,
stie foar ’t fûns as earste klear
en drafke fierder wol.
Lang libbe sy foar Nederlân,
mar wie no krekt in spûns,
útknypt foar de sânde kear,
dus rûn sy foar it fûns.
Sjedêr de mem dy’t hold ek stân
yn ’t bystean fan har bern,
is mei dit regear wol klear,
de helte is te sjen.
Lang libje bern fan Nederlân
dy’t rinne yn it spoar
fan de memmen jier nei jier,
moarn geane se derfoar.
