februari 27, 2017
It wie op snein, ier en betiid,
gjin fûgel dy’t de dei ferkende,
planten rikten like heech
as troch de wike…
dêr rûn ik op ’t paad, it my bekende.
It wie in fiering mei in liet,
dat rûn op mjitte fan myn stappen,
alle dagen like rap,
it woe net wike
foar in song mei ûnbekende grappen.
It wie gjin grap mei swart en giel,
ik moast earst oan de dize wenne
foar’t de eagen krigen grip
en doe die bliken
dat it delkaam op it mar-ferkennen.
It naam oan hiel it moarnsfeest diel
mei ’t skynsel fan de boei en sinne,
út ’e lichte wei omheech,
it joech in bliken
dat myn paad lei justjes oars derhinne.
februari 26, 2017
fan ûnbekend*
It wiene net de bangeskiters
dy’t doe foeren nei Súd-Afrika,
mar dryste kolonisten,
libjend op ’e takomst ta
as fûgelfrije miters.
Se stean bekend as blanke Boeren
yn Oranje Frijsteat en Transfaal,
dy’t fan gjin wiken wisten;
moed kaam foar yn ’t striidferhaal,
se woene sels bestjoere.
It wie de Britske anneksaasje
fan Transfaal dy’t swypke op it bloed;
de Earste Boere-oarloch
brocht de Boeren net yn noed:
Transfaal bleau harren naasje.
* Yllustraasje ‘Boerekommando yn de striid’