april 5, 2017
fan Antoon van Dyck*
It koe net minder, tocht ik earst,
mei hege koarts lei ik op bêd
te wifkjen, wie it wier
of kaam it ta my yn in dream:
rûn Petrus mei ien yn de stêd?
It stie my dizich foar de geast:
in gastfrij hûs, lykas it past,
mar ’t foel my doe te swier;
mei pineholle, hege koarts
koe ik net soargje foar de gast.
It fielde noflik mei in hân
dy’t oer myn hjitte holle striek
en tagelyk dy stim:
‘Foar dizze frou in koele stream.’
In wûnder dat de koarts doe wiek.
It koe net better, út ’e brân
wie ’k fan de koarts en ek de noed
fan ûngastfrije frou:
’k fersloech de honger, ek de toarst,
it iten smakke elkien goed.
* Antoon van Dyck (1599-1641)
Skilderij ‘Jezus genêst de skoanmem fan Petrus’
april 4, 2017
van Antoine Philip Wiertz*
De vlammen laaien hellehoog,
zo liet de priester eerder weten
voordat de dood kwam met de zeis,
en hij nog net de zonden woog;
geen misstap werd vergeten,
maar toch… Napoleon ging niet op reis.
Het beeld is anders dan het woord
van vorsten, priesters en profeten,
want zie… daar staat Napoleon
temidden van wie zijn vermoord,
nu op de vorst verbeten,
omdat zijn machtswoord ieder dwingen kon.
De vlammen laaien hellehoog
op plaatsen die nu anders heten
dan hel na de verdoemenis;
dit beeld valt flitsend in het oog,
maar is al gauw vergeten
wanneer de hel op aarde wordt gewist.
* Antoine Philip Wiertz (1806-1865)
Schilderij ‘Scène uit de hel’