april 11, 2017
Laat horen nu en overal het wonder
van de ridder die het bracht tot abt,
hij was bij Lidlum van zijn paard gestapt,
zijn laatste uur verliep bijzonder.
Van alle kloosterbroeders was hij hoeder,
die hen afhield van ’t verkeerde pad
en voor vergeving van hun zonden bad,
Syardus was de kwaadste broeder.
Hij zong voor hen de mis op lage tonen,
dronk de beker met de zoetste wijn
en wilde met de ontucht maatje zijn,
de duivel zou hem daarvoor lonen.
Abt Eelko kon die zonden niet verdragen,
sprak de broeders daarop danig aan
en riep hen op tot een devoot bestaan,
Syardus echter had nog vragen:
‘Abt Eelko, zonder u kan niemand missen,
neem een dronk, want zalig is de wijn,
dan zullen wij voor eeuwig broeders zijn,
dus laat ons niet in ’t ongewisse.’
Die woorden liet de abt zich door bekoren,
maar hij nam de maaltijd niet zo nauw:
wat eet- en drinkbaar was, kwam in zijn mouw,
die wijd genoeg was… niets verloren.
Syardus zag de misse streek gebeuren,
dwong tot schudden en sloeg tegelijk,
zodat het lichaam overging tot lijk…
de mouw schonk rozen met hun geuren.
* Eelko van Liauckema
** Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Het wonder van abt Eelko van Liauckema’
april 10, 2017
It wetter jout de fuortgong oan,
wjerspegeling fan wat is klear,
in jierrenlang projekt,
dat oerkaam as folslein en skoan
op ûnderdak-madam en hear
dy’t him net gau ferrekt.
Hy kin wol by syn kapitaal,
is ûnderdiel fan eigen stân,
riist boppe ’t grûnflak út,
it útsicht is syn ideaal,
jout sicht op stêd en plattelân
troch inkeld ’t heechste rút.
Troch ’t glês sjocht men wat stiet bekend
as bearenburch fan eigen grûn,
drank foar de iepening;
madam neamt him al gau myn fint
en is net oan de flesse bûn…
sjedêr wjerspegeling.