september 29, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2006
It wie noch foar it sylseizoen
dat Jitze* net tefreden wie,
omdat de Heale Moanne rûn
oer bakboard better as oer stjoer,
hy wist net wat er dêroan hie.
Dus moast it skip de helling op,
want Jitze woe as skipper rêst
en as ’t in bytsje koe de top,
dan wie syn ûnstjoer grif wol oer,
omheech dus mei de steande mêst.
It kaam op ’t krekte mjitten oan,
de hellingbaas fûn ’t mankemint:
de skeane mêst hie it bedoarn,
it wie in kwestje fan in stoer
derûnder, sa kaam oer de hint.
It skûtsje kriich de gong deryn,
wûn yn in wike trije kear,
it gie mei ’t stuorke foar de wyn,
dat Jitzes tommen kamen stoer
de hichte yn, oan him de ear.
* Jitze Grondsma
september 27, 2017
fan Jan Luyken*
Jawis, ik ha him master neamd,
omdat syn sprekken my wat die,
op him koe ik wol bouwe,
mar mis, ik kriich gjin wize rie,
beskamme hat er myn fertrouwen.
Nee wier, it wie gjin drege fraach:
oer ’t erfskip fan myn broer en my,
hy woe ’t net mei my diele;
syn antwurd kin ik noch net by:
woe ik dat hy foar rjochter spile?
Wy moasten harkje nei ’t ferhaal
oer ien mei jild, dy’t riker waard,
ferlet kriich fan mear skuorren,
mar hie er by dy romte baat?
Syn rykdom hat net langer duorre.
Bin ik dy rike mei syn jild?
Lykas myn broer ha ik dochs rjocht
op ’t erfskip fan myn âlden?
’t Ferhaal hat net it antwurd brocht,
wêrom sil ik it dan ûnthâlde?
Nee wier, it giet my net om ’t jild,
ik fiel my troch myn broer bekocht.
* Jan Luyken (1649-1712)
Ets ‘Gelikenis fan de rike dwaas’