oktober 24, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Geboren werd zij in Athene,
stad van kennis en cultuur,
waar goden over ’t mensdom heersten,
van hen kreeg zij een geest van vuur.
Germanicus verwekte negen
kinderen, haar nageslacht
zou vaderloos haar lot betreuren,
als offer aan Romeinse macht.
Eerst ging zij met hem mee naar ’t noorden,
waar hij met Germanen streed
en zij met moed de vluchters keerde,
waardoor het leger ’t noodlot meed.
Toen volgde zij hem naar het zuiden,
zwanger van haar laatste kind,
waar zij zijn gifdood diep betreurde…
en ging door ’t keizerlijke lint.
Zijn as kon haar niet langer troosten
op het eiland, zonder brood
te eten zou haar vuur vlug doven,
haar noodlot was de hongerdood.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Agrippina bezoekt de as van Germanicus’
oktober 23, 2017
It eaget heger as gewoanwei,
hat by de treppen op it paad wol fûn
om yn it koartsjen fan de dagen
út te strieljen: oan de grûn bin ik net bûn.
De reden is it feeëbankje,
dat útgiet fan it wêzen fan it bern,
it antwurd op syn djippe fragen:
wat, wannear en hoe’t it samar heger kin.
It kin troch alle hege toanen,
sa’t de fioele stadichoan earst klimt,
lykas it hjerstmis letter daget,
yn de jûntiid earder op ’e bas ôfstimt.
De feeëbank en de fioele
bespylje djip it wêzen fan it bern,
dy trije yn in symbioaze,
mear as mearke, heger as it rikke kin.