december 8, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2008
De Lemmer dêr’t de haven weage
fan de fiskers mei har aak,
dy’t harren fier de see op weagen,
frij, mar bûn ek oan har taak
mei fisk en frou en bern foar eagen.
W.A. Visser (1811-1886)
Mar sjoch, De Lemmer yn it ljocht
fan wetter, spegeljend de sinne,
mei de sier fan skippen foar de nocht,
dy’t dobberen wa wit wêrhinne
bolle wyn it eale folkje brocht.
P.I. Portier (1760)
De nije aak fan âlde tiden
leit yn ’t blinken fan de baai,
dêr’t fjirtjin skûtsjes twa kear stride,
net foar inkeld nocht, mar mei
wat Lemsters seagen yn it wide.
Want sjoch, De Lemmer yn it ljocht
fan wetter, spuitsjend yn de fierte
om te kuoljen wa’t fûleindich focht
om him mei doe en no te mjitten,
dat is wat dit eale folkje brocht.
december 7, 2017
fan Johannes Verdonck*
fan Nicolaas van der Waay**
Mei beide wangen yn it ljocht,
rôze fan it leave libben,
los it hier mei triedden goud,
it himelsk blau dêrûnder,
stiet sy klear, it is as fljocht
de fûgel yn har út ’e kou,
in flecht dêr’t sy nei stribbe
hat, no al de sânde kear,
noch hoopjend op in wûnder,
sy hat al fêst ien fear.
Oer noas en wangen skampt it ljocht,
dêr’t sy altyd om siket,
om’t sy al safolle mist,
mar ek om by te lêzen,
dan is ’t krekt as dat sy fljocht
en libbenslang in fûgel is,
in wûnder dat ferriket
har bestean, sy hoecht net mear
as efkes frij te wêzen
fan wat sy doe ferlear.
* Johannes Verdonck (1597-1662)
Skilderij ‘Portret fan in famke yn it blau’
** Nicolaas van der Waay (1855-1936)
Skilderij ‘Amsterdamsk weesfamke’