december 12, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Zij was de boekrol aan het lezen
met voor elk een goed bericht:
de liefde streelt de zinnen,
is op waar geluk gericht,
van buiten en van binnen.
Er was geen toeval in het leven
dat zij aan het lezen was,
het sprak uit alle zinnen:
rood als rozen, groen als gras…
hoe zij elkaar beminnen.
Verrukt was zij en diep getroffen,
maar toch was het wel verwacht:
vanwege al die zinnen
waren rozen al gebracht…
hij kon haar grond ontginnen.
Zij staat en had haar horen lezen,
onbewogen was ’t gezicht
geweest, verkild van binnen
is haar blik op hem gericht,
zij blijft lang buiten zinnen.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een liefdesbericht’
december 11, 2017
Tusken grien en brún,
noch libben en al dea,
rint swart-wyt troch it spoar…
wa wit nei watfoar gea.
Wit, it is gjin tún
dy’t yn de winter bloeit,
dêr is ’t seizoen net foar…
wa wit wat minsken boeit.
Boeien wize oan
de rûte dy’t men fart
op nei de finish ta,
net wittend wat der bart.
Bar is ’t yn de moarn,
mar boeiend is de tocht,
allinnich… of mei wa?
De jûn hat útkomst brocht.