december 18, 2017
Se ha net folle om ’e hakken
alve fan de tolve kear:
myn stappen op ’e promenade,
ik bin der meastal gau mei klear,
gjin nijs op beide kaden.
Mar fan ’e moarn betiid wie ’t rekke,
want ik telde trettjin kear
en skuorde beide eagen iepen,
it wie as hie ik it net mear:
it tal, al stie ’k te sliepen.
Twa skippen leine oan de kade,
yn myn eagen wie ’t bizar:
in hippyskip en oarlochsboaiem,
ik rekke derfan yn de war
op Houkes promenade.
Matroazen wiene oan it klimmen,
wylst de hippys sieten stil
te meditearjen oer it wetter
en wat it letter wurde sil:
‘Ik trimme en do swimme?’
december 17, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2009
Wâldsein, de ein fan wat wie earder wâld,
wat oerbleau wie in brede beamwâl
oergeand yn in reidfjild en in strân,
de ein fan de Wâldseinder wrâld,
dêr’t hjoed de wyn fan ’t wetter dreau nei ’t lân.
De striid begûn noch silend oer de streek
mei rekke klappen fan De Jouwer,
grutsk foaroan, mar nei it earste rak
ferwaaide gjin sigarereek,
dy’t hichte socht, de klompfloat lei foar blak.
Mar yn de lijte, oan de ein fan ’t wâld
stie samar wyn, it wie as ’t rikke,
skûtsjes brûsden op ‘e finish oan
en stieken yn har eigen wrâld
de stille stielen skûtsjes nei de kroan.