januari 3, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2010
Starum, stêd oan see en spoar,
dêr’t treinen steane foar it blok,
behalve middenyn de nacht,
dan hat de masinist it drok
en jaget troch de winkeldoar.
Mar âlde stêd fan slûs en haven,
’t kin ek oars, do litst de skûtsjes troch
de doarren fan dyn smelle slûs;
de see stiet hol fan wyn en sjoch
hoe’t spannings yn de sylklean grave.
Se batse troch de startstreek hinne,
’t moat wol oars, want twa kear is ’t te ier,
it liket as sil ’t middentroch
de oar, dochs sjit gjin skip te fier,
al keare wolken hjoed de sinne.
Dan brekt it troch en kleuren wippe
op ‘e weagen, skuor de skoaten oan
foar ’t swurdskerp nimmen fan de boei;
noch balt de liuw op hege toan,
De Jouwer kin it neat ferhippe.
Starum, stêd fan SWH,
it skûtsje dat eins winne moast,
mar ’t gie net mei it blok troch ’t dak;
It Hearrenfean wie hjoed dyn gast
en jage nei de sege ta.
januari 2, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
van onbekend**
Hij leeft nog, heeft de Jood verslagen,
die niet buigen wou voor ’t godenbeeld
en opstond tegen ’t keizerlijk gezag,
geen dag zal voor de stad meer dagen.
Geen steen is in de muur gebleven,
van zijn tempel maakt geen Jood gewag,
omdat hij als een offer is gekeeld…
wie overwon, is blijven leven.
Daar schrijdt hij statig langs de treden;
nu de priester ’t offer heeft gebracht,
verwacht het volk zijn overwinningstocht,
geen denken aan dat is geleden.
Want kijk, daar gaan de tempelschatten,
blinkend goud, dus leed is ver gezocht,
vandaag wordt aan het winstvertoon gedacht,
het goud is zonder rode spatten.
Hij leeft niet meer, maar sla de ogen
naar de boog, ver na zijn dood in beeld
gebracht, verbeeld wordt nogmaals zijn triomf
om hem als halfgod te verhogen.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘De triomf van Titus’
** Triomfboog voor Titus