januari 17, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2011
De loft wie skier, mar ’t wie safier,
de skûtsjes krigen ’t griene ljocht
en pikten op ‘e mar de start;
It Hearrenfean wie wat te ier,
dus yllegaal, want rjocht is rjocht.
De twirren strieken oer de mar
en treauwen fjirtjin mêsten skean,
mar trettjin rêgen bleauwen rjocht;
De Lemmer hie gjin oare kar:
it skip is út ‘e striid wei fearn.
De weagen rôlen foar Doarp Grou,
dat fier op kop de Ie op foer
mei nei de skuor in lime mêst,
mar Snits rûn as in Grouster skou,
mei faasje nei Sint Piters toer.
De lûden weagen ’t wetter oer
fan skûtsjesilen is ús nocht
en rôlje om it âlde Grou.
De winner hie it tûkste roer,
dat rap it skip de streek oer brocht.
januari 16, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
De zitplaats is van glimmend marmer,
maar is voor het zitten nogal hard
en hangen is al niet veel beter,
toch neemt elk zijn welverdiende part.
Wie minder neemt, wordt al vlug armer,
staat voor iedereen altijd te kijk,
de smalle stegen zijn veel heter
dan de brede bank voor wie is rijk.
Laat blikken nu gerust maar zwerven
zonder dat de een de ander ziet,
voor ieder kan het niet veel minder
dan de hemel in een ver verschiet.
Wie niet zichzelf ziet, zal bederven
’t glimmend marmer van zijn eigenheid…
zorg dat de ander heeft geen hinder
van de rug die voor het mijden pleit.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Onder een blauwe Ionische hemel’