februari 6, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Hij heeft zijn keuze al gemaakt,
maar weet niet dat er twee zijn
die achter ’t marmer zich verschuilen;
zij heeft hem menigmaal geraakt
met lachen, soms met huilen.
Zij weten alles van elkaar.
maar niet dat hij zijn aandacht
verdeeld heeft tussen zeven vrouwen;
elk meent… hij komt alleen voor haar,
dus is hij te vertrouwen.
Hij gaat de trap op met een ring
van goud en vol verwachting
verschijnt zij hem in klare beelden:
haar blik vertoont de glinstering
die zij al eerder deelden.
Twee hoofden brengen hem een groet,
hun vraag om kus en keuze,
maar hij weet niet wat hij zeggen moet.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een reeds uitgemaakte zaak’
februari 5, 2018
Lit ús op ’e knibbels falle,
al is it op ’e skerpe stien,
de iuwen troch ta brokken slein,
de ierde is al lang net ien
mear, ’t minskdom rûch ferballe.
Lit ús yn it neaken sitte,
al is it om ús hinne kâld
en falt de wike troch de rein,
fermongen mei Gomorra’s sâlt,
fan Sodom kin elk witte.
Lit ús dochs de ierde hâlde,
al is dy wurden ta symboal
fan wat er west hat yn ’t begjin
mei bleate Adam as idoal
en Eva noch de âlde.
Bou de brokken ta in tegel
mei ’t paradys as libben byld,
dêrûnder ek in earste sin:
De drippen sulver binne myld…
de ierde wurdt ta spegel.