februari 8, 2018
fan Marc Chagall*
De nacht wie langer as de dei,
de simmer koarter as de winter,
dat de snie hold alle blommen tsjin,
behalve op ’e glêzen,
dy ûntnamen ’t útsicht op ’e wei…
in libben as beferzen.
Hy jout him del foar ’t lege doek
om ’t faaie libben te ûntteien,
taastend op ’e syk nei wat hjit sin
en roppend om har wêzen,
dat by libben wie in iepen boek,
te tsjok om út te lêzen.
Fertel it mar, ik bin it kwyt,
jawis, it ljochtsjen fan de moanne,
al is ’t noch mar in lyts begjin,
de blommen sille rize
yn mear tinten as allinnich wyt…
do kinst my fierder wize.
* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘Hommaazje oan it ferline’
februari 7, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2012
It lei net oan it baltend boatsjefolk,
oerdwealsk by ’t earste bûtenbarren
as fan âlds by Grou,
it blaasde wol, mar út ‘e wolk
kaam net de wyn foar ’t brûzjend farren.
It lei oan ’t ûnegale twirrewaar
dat earsten sakken nei de lêsten,
lykas ’t Hearrenfean,
de fjirtjin punten eagen raar
foar ien dy’t eartiids wie de bêste.
Mar as de wyn op Grou it sitte lit,
dan blaast it korps sa’t nea noch spile
is op Pik en Ie,
sadat in elk yn spanning sjit,
want dat is ’t Grouster skûtsjesilen.
