februari 13, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Nog heerst de oever met de hitte,
drukkend door maar weinig wind,
met veren in bedwang gehouden,
wat in leven houdt dit kind.
Haar blik getuigt niet van bezitten,
alhoewel het haar wel past
als dochter van de hoogste heerser…
zij is door dit kind verrast.
Gevonden door haar dienaressen,
net nog drijvend in een mand,
de Nijl heeft hem aan haar geschonken,
’t kwam van de verkeerde kant.
Aldoende leren slaven lessen
aan de oever van de Nijl,
die over jongetjes zal heersen,
talrijk is de slaafse stijl.
Maar ééntje minder onder water
houdt het aantal wel in stand,
de slaven worden nooit meer talrijk…
duimend ligt hij in zijn mand.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Mozes gevonden!’
februari 12, 2018
In hechter bân is net te krijen,
beide mei de eagen ticht,
de poaten om de halzen hinne,
dreame oer in rommer sicht
as twa, dus trije.
Want trije is om út te kiezen
nei de moade hjoed de dei,
sa litte wy de hazzen rinne,
rap dy iene achternei,
gjin stap ferlieze.
Dy iene hat it meast te bieden,
is fan alle merken thús,
gjinien kin om har oandiel hinne,
mar wat oerbliuwt, is it plús
fan slim mislieden.
It kin foar elk dan sa beteare
dan men krijt en wurdt de bear,
gjin poat slacht om de nekke hinne,
dreame docht men ek net mear,
it kin ferkeare.
