maart 1, 2018
fan Nicolaas Baur*
fan Georg Koch**
Gjin sniebui hâldt de stedsjers tsjin,
der is gjin hâlden oan
de skonken, dy’t fansiden slaan,
de earmen hinne wer.
De froulju ha oars net yn ’t sin
as ’t komt der hjoed op oan,
se streekje stowend oer de baan,
de rapste wurdt de stjer.
De fager hâldt de iisbaan skjin
en sjocht it spultsje oan
fan froulju, dy’t elkoar ferslaan,
hy hâldt fan allegear.
As ’t paad leit ûnder bulten snie,
de mage gnoarret lûd,
dan glide lânslju oer it iis
nei ’t doarp foar ’t deistich miel.
De âlde beppe joech de rie:
de slide glydt my hjoed
de baan oer foar in brea en tsiis,
sa winne wy ús diel.
* Nicolaas Baur (1736-1817)
Skilderij ‘Reedriderij foar froulju (Ljouwert)’
** Georg Koch (1857-1926)
Skilderij ‘Werom fan de merk’
februari 28, 2018
Al jierren sit er op it dek,
sjocht út oer ’t wetter, hjoed it iis
en hat sa út en troch in praatsje
mei de miuw wat hegerop,
se binne elkoars maatsje.
De skipper leit no noch foar dea
yn wintersliep en slim fertiisd
yn dreamen oer klimaatferoaring:
gjin begrutsjen mei foarop,
want útsicht jout bekoaring.
De tsjalk jout útsicht op ’e tiid
dat iis it foar it sizzen hie,
in iistiid fan ferskate iuwen:
yn gjin fjilden sturt of kop,
mar wol in loft fol miuwen?
Lit komme wat mar komme wol,
neat wurdt wer wat al earder wie,
feroaring soarget foar bekoaring.