maart 27, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Een keizer staat voor ’t volk model
en ligt niet toe te kijken
hoe de gast zwemt in het bad
van honderdduizend rozenblaadjes
tot het overloopt door lijken.
Toch ligt het deze keizer wel
zijn lust te laten vieren,
vrouwen, maar ook mannen zat,
beschikkend over roze gaatjes,
macht weet ieder te versieren.
Hij is nog jong en in de bloei
van ’t blote lieve leven,
dus wie doet de keizer wat;
de vleiers zijn de beste maatjes…
rozenblaadjes kunnen kleven.
Zij zoeken om een reddingsboei,
maar kunnen die niet vinden;
ook de keizer krijgt een bad,
zijn lijk komt zonder mooie praatjes
in de stroom bij zijn beminden.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘De rozen van Heliogabalus’
maart 26, 2018
Der wie gjin harsens op ’e planken
fan de Snitser bûlevaar,
it wie ek noch betiid
mei ’t kommen út ’e winter wei,
mar ’t lei net oan it waar.
De Houkesleat lei al lang iepen,
hie de maitiid al foarfield
en wachte op ’e tiid
fan mear beweging troch de dei,
it leafst dêroer ferdield.
Hjoed wie de moarntiid folle stiller
troch noch altyd wintersliep;
de oergong wie in striid
omdat men leaver lekker lei,
’t wie snein, gjin wurktiid kniep.
Sjedêr, gjin harsens, mar wol mouwen,
boksen, alles dweiltrochwiet,
de helte op ’e kop;
foarfield waard dizze maitiidsdei,
dêrmei de simmertiid.
