april 15, 2018
fan Ernst Ludwig Kirchner*
fan Emil Nolde**
’t Wie Nietzsche dy’t de brêge
boude nei de takomst ta,
dus bliuw net stûkjen yn ’t ferline,
sjoch nei sterken dy’t it yn har ha
om troch te gean mei rjochte rêgen.
Dêr steane dan de fjouwer
sterken fan de skilderswrâld,
sy litte harren tinten skine;
ek al fielt it blau-grien justjes kâld,
elk is in waarme brêgebouwer.
It gie om de essinsje
fan it kreative byld,
jin net oan it ferline bine;
ek al eagen harren streken wyld,
de brêge oer wie har yntinsje.
It hat gjin tsien jier duorre
doe’t de brêge it bejoech,
de takomst skode nei ’t ferline,
om’t de spanning folle swierder woech
as ’t byldferhaal fan fjouwer tuorren.
* Ernst Ludwig Kirchner (1880-1938)
Skilderij ‘Groepsportret fan ‘Die Brücke’’
* Emil Nolde (1867-1956)
Skilderij ‘Maskers’
april 14, 2018
fan El Greco*
Soe Jezus dochs in foarkar ha?
’t Is net omdat wy fisker wiene
dat wy soargje moasten foar it miel;
hy kaam op my en Petrus ta…
soe ’t feest him foar in útspraak liene?
Wy wiene beide daliks ree
fansels, mar wêr soe ’t wêze moatte?
Jezus’ antwurd wie: ‘In man mei krûk
sil jim wol bringe op it stee.’
Wy moasten by him troch de poarte.
Soe Jezus dat foarút al sjen?
Grif sjocht er skerp mei oare eagen,
want de man seach der net frjemd fan op;
hoe’t soks sa maklik trochgean kin,
’t is dat wysels it foar ús seagen.
Net ik, mar Petrus kaam dermei
dat Jezus liet syn foarkar blike
foar syn grutste maten út ’e groep;
dy útspraak kaam by Petrus wei,
al faker hat er ús ferlike.
* El Greco (1541-1614)
Skilderij ‘Sint Jehannes de Evangelist’