april 18, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Geen sprake van omhoog te komen,
onderuit ging zij en lag
in ’t zicht van ieder boven haar,
de nacht ging over in de dag,
nog ijlden na de vlugge dromen.
Zij spraken van de goede goden,
las de één, de ander lag
geknield, ontstak het vuur voor haar,
waardoor zij in de toekomst zag
dat boven goden haar ontboden.
Hersteld beklom zij dertig treden,
maar geen sprake was er van
een god die neerzag op haar komst,
zij zond zichzelf en was van plan
om af te zien van daar beneden.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘De herstellende’
Schilderij ‘Een trap’
april 16, 2018
Wurdt de grins op ’t wiet ferlein,
dan brekt de striid fûleindich út
en fleane spatten yn it rûn,
it wurdt de fjochters swart foar eagen,
mar gjin poep dy’t frede slút.
Wurdt de iene rûch ferslein,
dan leit de grins foarearst wer fêst,
de oare hat in kraachje wûn
en hearsket op syn eigen weagen,
rêstich roeikjend nei it nêst.
Nei de oarloch wurdt wer lein,
opdat it poepfolk bliuwt op peil:
in generaasje sterk en sûn
mei as it moat de striid foar eagen…
poepen sjogge dêryn heil.
