mei 1, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Een dubbel uitzicht laat zich gelden,
schenkt de dames een licht hoofd:
de diepte toont al het theatervolk
en zij zien uit naar wat hun is beloofd
door heren die de hoogte melden.
De hoogte met de beste plaatsen,
over heel het strijdperk zicht
op dieren in een bloederig gevecht;
hun hoofd is nu al op de dood gericht…
waar blijven ze… liefst niet als laatsten.
Daarna, aldus de hoge heren,
gaan gevangenen in ’t perk
de strijd aan met een leeuw of olifant;
hun hoofd is nu al bij de zwakke, sterk
zijn wilde dieren, niet te weren.
Wat vreemd dat zij nu nog niet komen,
want de gladiator is
in aantocht, van de dag het hoogtepunt;
hun hoofd houdt rekening met het gemis…
de hoogte komt terug in dromen.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Het Colosseum’
april 30, 2018
It wie noch tsjuster tusken mar en stêd
doe’t ik de holle yn de nekke lei
en kloften miuwen fleanen seach,
opljochtsjend by de earste lampen;
nei de moarnshap noch net sêd,
ferwachten se in ôffaldei.
It wie in frije dei, in djippe rêst
lei oer de stêd, ik kaam der stadich yn,
wylst boppe my it miuwfolk fleach;
’k hie gjin idee fan ramp of lijen,
want de iere stap foldie my bêst,
dochs wie de stedske kalmte skyn.
Yn ien klap sloech de kalmte oer yn kramp,
de nekke joech de kop noch efkes krêft
om frij te kommen fan de grûn,
mar fierder koed er him net krije;
him de nekke draaie… nee, in ramp…
’k rûn troch… in miuw swom yn de grêft.
