mei 3, 2018
fan Jan Provoost*
De ponge is noch lang net fol,
der kin noch wol wat yn,
hy is mei ’t freegjen mear as gol
en libbet suver fan de wyn.
De fingers sprekke wiere taal,
syn wierheid leit yn ’t boek,
de keapman hat in oar ferhaal,
syn finger wiist nei min gebrûk.
De fingers fan de wisse dea
bewize ’t ûngelyk,
ha gjin gefoel foar brea en bea,
allinnich foar al wer in lyk.
* Jan Provoost (sirka 1463-1529)
Skilderij ‘De nepert en de dea’
mei 2, 2018
fan Mattias Stom*
Myn mantel ha ik stikken skuord
út hillich hertsear, wat er sei,
dat hy de Kristus wie,
as wetgelearden wisten wy it fuort:
godslaster, dy’t him dus de dea oandie.
Yn boeien kaam er by ús oan
al daliks nei’t er oppakt wie,
se seine nei in tút;
hy waard al earder sjoen as God syn soan,
’t bewiis moast komme foar it riedsbeslút.
De tsjûgen sprutsen elkoar tsjin,
dêr kamen wy net fierder mei,
hy stie der swijend by;
it timpeltsjûgenis hie ek gjin sin
en as ik earlik bin, ’t ferfeelde my.
Doe kaam de krusiale fraach:
oft hy de wiere Kristus wie,
sa’t sei it sljochte folk;
fan hillich hertsear loek ik oan de kraach…
hy soe meikoarten komme op in wolk.
* Mattias Stom (sirka 1600-nei 1652)
Skilderij ‘Kristus by Kajafas’