juni 13, 2018
fan Andrea Mantegna*
Hoewol’t de pine my ferskuort,
kin ik noch alles hearre,
hein de wurden nêst my op,
hoe is it mooglik dat myn maat noch spot
foar’t wy straks stjerre.
As ik him goed begryp, dan stjoert
hy oan op noch in wûnder
fan de middelste oan ’t krús,
as kamen spikers út ’e hân en foet
fan ús as sûnders.
‘Sis maat, joust no noch net om God?
Wy ha de straf fertsjinne,
mar de Kristus treft gjin skuld…
Hear, tink oan my yn ’t ryk, oars sil myn lot
it heil net winne.’
Wat frjemd, de pine lûkt fluch fuort
by ’t hearren fan de wurden:
‘Wis, foar dy is ’t paradys
lykas foar my.’ Ik fiel my ticht by God…
hoe sil ’t noch wurde?
* Andrea Mantegna (sirka 1431-1506)
Skilderij ‘De krusiging’
juni 12, 2018
van Ro U-dam*
van onbekend**
De honden steken toortsen aan
en blaffen met een valse grijns:
‘Vooruit, het gaat in vuur en vlam,
zodat dit veld niet hoger rijst.
Zij leven nu nog in de waan
van overwinning door het vuur
dat in de lege magen brandt,
in plaats van goed gevuld met rijst.
De honden voeden laaiend haat,
waarmee de harten zijn gevuld,
die kloppen voor het vaderland:
‘Vooruit, naar waar de vlag ons wijst.’
Hun leger vindt bij brand geen baat,
dus voor ons leger komt het uur
te strijden voor het volk, de stam
die arbeid voor de toekomst prijst.
De wielen minderen geen vaart,
de wapens zijn in rook gehuld,
de rode ster ziet men van ver,
die in ons hoge noorden rijst.
* Ro U-dam
Schilderij ‘Amerikaanse honden
die een rijstveld in brand steken’
** Geen titel