juni 19, 2018
van Alexander Nikolaevitsj Samochvalov*
Laat nu het volk marcheren,
werkers van het laatste uur,
als sovjets met soldaten;
adel wordt voorgoed tot as
als hoger laait het rode vuur…
die brand is niet te weren.
Zie hem parmantig lopen:
Lenin, van het eerste uur
Messias om te laten
weten dat gekomen is
de jaren zonder tsaar en duur…
voorgoed in plaats van hopen.
Kon hij de toekomst schouwen,
weten dat zijn laatste uur
zou slaan nog vóór de jaren
dat de macht gekomen was
die ’t eigen volk dreef door het vuur
om ’t heilsrijk op te bouwen?
* Alexander Nikolaevitsj Samochvalov (1894-1971)
Schilderij ‘De verschijning van Lenin op
het Tweede Russisch Nationaal Congres van de Sovjets’
juni 18, 2018
Ik sjoch him noch troch ’t steechje rinnen,
âlde pake fan de achterdoar,
want in foardoar wie der net,
syn iene skonk waard wat te koart,
it lykwicht wie de oare foar,
sa hipte hy derhinne.
Hjoed seach ik wêr’t er earder wenne,
achterom, want sa koe ’k better sjen
hoe’t er troch it steechje rûn;
de wetterbak fertelde koart:
it âlde is foargoed ferlern,
hy koe der net oan wenne.
Ik sjoch noch hoe’t er noartsk skodholle
nei de tsjerke mei de houten toer,
want syn foarkar hie dy net;
syn hoanne kraaide grifformeard,
it frije wurd koe hy net oer,
hy woe wat djipper dolle.
Hjoed seach ik him dus fierder rinnen
nei de tsjerke mei wat leger dak,
want dêr fûn er fêste grûn;
de toer fersakke, wie ferkeard
fundearre, nêst syn hûs gjin plak
om hippend sneins dêrhinne.
