juli 13, 2018
fan ûnbekend*
Apelles, skilder neffens de natoer,
de grutste fan de âlde tiid,
hie net genôch oan tolve oeren,
hy streke troch mei flyt en fjoer,
dus waard er romme wiid en siid.
De grutte Alexander seach yn him
de skilder fan de nije tiid
om troch ’t portret him heech te achtsjen;
dy beide wiene tûk en slim,
sy waarden romme wiid en siid.
Sels Aphrodite spriek de skilder oan,
goadinne berne út it skom,
sa kaam sy op in skulp te lizzen
as keninginne op ’e troan…
hy kriich fan har de heechste rom.
* Fresko yn it ‘Hûs fan Fenus’ te Pompeii
neffens in skilderij fan Apelles
juli 12, 2018
fan Claude Joseph Vernet*
Myn God, ha sy dit no fertsjinne?
Har skip is op ’e rotsen slein
en is yn stikken brutsen…
is it har fertsjinne lean?
Sy gûlt, de hannen oan de holle
yn wanhoop om de neare ein
fan ’t skip en wa’t noch lutsen
binne, manlju sûnder klean.
Myn God, hoe soe dit fierder rinne
mei wa’t sels net mear rinne kin?
Straf net fanwege sûnden…
Heare God, wer ien yn need!
Sy gûlt, it wurdt har fierste folle,
it twadde kin der ek net tsjin
en sil ’t net rêde sûnder
help, want oars slacht ta mear leed.
Godtank, Jo komme mei de sinne
en slaan de wolken útinoar,
’k bin tsjûge fan in wûnder,
dus dat skip sil net fergean.
* Claude Joseph Vernet (1714-1789)
Skilderij ‘De skipbrek’