juli 25, 2018
fan Rafaël*
Fan blidens sprong ik yn it wetter
doe’t ik Jezus dwaande seach
mei bôle by it houtskoalfjoer;
wat koe ’t my skele dat ik wiet
waard, ik hie de Hear yn ’t each,
mar letter sloech it om yn djip fertriet.
Nei ’t miel fan bakte fisk en bôle
frege Jezus trije kear:
‘Soan fan Jehannes, hâldst fan my?’
’t Wie hieltyd wer itselde liet
dat ’k fan him hold: ‘Jo witte ’t, Hear!’
En earder joech dat kraaien al fertriet.
In swiere lêst kriich ’k op ’e skouders:
hoeder wêze sa’t de Hear
dat west hie fan de minskeskiep;
de eagen waarden my doe wiet,
de mulriem kniep en die my sear…
soe ik earst letter witte hoe’t it siet?
* Rafaël (1483-1520)
Skilderij ‘De opdracht fan Kristus oan Petrus’
juli 24, 2018
van Koezma Sergeevitsj Petrov-Vodkin*
De nacht is door het raam gekropen,
heeft hun drieën verontrust,
van slapen is het niet gekomen,
’t zoontje was door hen nog wel gekust.
De stad was onlangs ingenomen
door de sovjets, ’t ideaal
van iedereen het zijne, hopen
op: stel aan de adel perk en paal.
Hun adeldom straalt uit het werken
voor het dagelijkse maal
om ’t lichaam overeind te houden,
’t dochtertje is als een nachtegaal.
De muren, waarop zij vertrouwden,
zijn nu kwetsbaar door de druk
van ’t leger, al van ver te merken,
Joedenitsj** schiet menig woning stuk.
De nacht is door het raam gekropen,
waart nu rond, bedreigt hun rust,
zij hebben het besluit genomen:
waken, maar hun wil is uitgeblust.
* Koezma Sergeevitsj Petrov-Vodkin (1878-1939)
Schilderij ‘Angst’
** Generaal van het leger dat Leningrad belegert (1919)