augustus 3, 2018
fan ûnbekend*
Wol harkje nei in Appolonios:
‘Ik ha wat mei Pythagoras,
dy’t neitocht oer ferhâldings
en sa it krekte ynsjoch kriich,
dus wat bestiet, rint yn de pas.
Sa rûn, al tinkend, Appolonios
troch hiel it doe bekend gebiet;
as sjenner fan ferhâldings
seach hy de frede nei de kriich
en brocht de sinnegod syn liet.
Hy waard beskôge as in konkurrint
fan Kristus, om’t er wûnders die
en ek ien god fereare;
de siken brocht er yn de pas
fan sûnen, wat bysûnder wie.
Mar foar de keizer koe it sûnder dy
sabeare Kristus yn syn ryk:
de keizer kriich de eare!
De filosoof rûn út ’e pas
fan ’t goadedom en waard ta lyk.
* Byld fan Appolonios
augustus 2, 2018
fan Pedro Alvarez*
In God we trust,
sjedêr de wurden op ’t kongresgebou,
dêr’t flaggen ‘wolkom’ roppe,
Kuba pronket as in pau,
it is in lust.
In God we trust,
de yndiaan bliuwt oan de ierde trou,
de Spanjaard telt de koppen,
katolyk fertsjinnet grou,
it is in must.
In God we trust,
de Yankee nimt de wurden net sa nau,
mar syn revolvers roppe,
ûnferskillich man of frou,
de tûkste first.
Hy doesn’t trust
wa’t komme, is ’t kongres net sekulier?
Kubanen binne boppe,
alle dagen yn it spier,
fan ’t wurk bewust.
* Pedro Alvarez (1967-2004)
Skilderij ‘It earste Kubaanske kongres
oer it doel fan de skiednis’