augustus 7, 2018
van Fritz von Uhde*
Zijn snor was rijk aan haren,
wat getuigde van zijn stam
met kroon, verheven boven het gewas,
geen haar van zijn penseel bleef droog,
hij was bewogen met de schare.
Drie dochters zonder moeder
werden door zijn handen groot,
zoals zijn vaderrol nu eenmaal was;
terwijl zijn geest veel verder vloog,
bleef hij bewogen als opvoeder.
De meesters van de landen
lager dan zijn eigen rijk,
voorzagen hem van wat juist kwam te pas:
impressies laag en hemelhoog,
die op zijn netvlies bleven branden.
Het vuur verlichtte kleuren,
bracht ook Christus naar het rijk
waarin zijn eigen volk voorhanden was
en hij zich met zijn geest bewoog**,
een aards en bovenaards gebeuren.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Zelfportret’
** Christus in de 19e eeuw
augustus 6, 2018
It is no ienkear it gefoel,
ien kear yn ’t jier in hiele wike
foar de ear, benammen foar de sfear,
Snits is de namme, ek it doel,
dêrfoar moat al it oare wike.
Mei dy gefoelens rûn ik om,
de tunnel troch, kaam by it wetter
fan de Houkesleat, noch sfearleas sûnder mear
de nacht fan bier mei breed it skom…
’t waard foar de dronken kop net letter.
De mêsten holden trou de wacht,
ferwachten net dat seilen hise
waarden yn de middei foar de ear,
soks gie fier boppe stjoerlju’s macht…
elk lei noch op syn eigen wize.
