augustus 21, 2018
van Ri Myong-il
Kom naar de Spelen van Pusan,
waar Aziaten strijden voor de eer
van volk en vaderland,
juich voor wie alles beter kan
en als het kan een beetje meer.
Kom, Koreanen, met de vlag,
de witte met het blauwe vaderland,
verenigd in het spel,
Pusan beleeft een gloriedag,
de politiek schuift naar de rand.
Juich, vlaggenmeiden, helden toe
die alles beter kunnen dan de rest,
het geeft niet, noord of zuid,
de eenheidsroep maakt niemand moe,
verenigd gaat het opperbest.
Ga, Koreanen, morgen weer
naar ’t noorden toe, het eigen vaderland;
het einde van het spel
brengt in de politiek een keer…
gevoelens schuiven naar de rand.
* Ri Myong-il
Schilderij ‘Echo’s van Pusan’
augustus 20, 2018
It hat te krijen mei de line
fan de tiid, dy hâldt gjin skoft,
mar streamt mei faasje troch:
kom mei om noch mear út te finen.
Gjin stompe kop, mar lit it streame
by de linen lâns, de feart
deryn mei amper sok:
stap op it skip fan nije dreamen.
Dan kin men nei de foargrûn farre;
sa’t de ûnderfining leart,
hat krêft it measte lok,
sjedêr, it mei de kop net barre.
It hat te krijen mei ’t ferline
sa’t de mêst stekt yn de loft
fan skippen, silend noch
troch lju dy’t wynkrêft winsklik fine.