september 6, 2018
fan Marc Chagall*
De bouwers rikten folle heger
as de langte fan har earm,
opdat de fijân bûten bleau,
mar wa koe keare keizers leger?
Foar ’t leauwe wie ’t de timpelmuorre,
dy’t it altyd hâlde soe
en dêr’t gjinien de spot mei dreau
salang’t it joadske lofliet duorre.
Nei ’t woedzjen fan ’t Romeinske leger
bleau de muorre rjocht oerein,
it plak dêr’t lang it kleiliet klonk,
dat klom, mar kaam it folle heger…
… as earder bouwers rikke koene?
Machten stieken út de earm,
sadat it folk yn leed weisonk:
de wrede dea socht op miljoenen.
Lit hjoed de muorre heger wêze
as de wolken fol mei rein,
opdat de Heechste Macht de klacht
fan ’t sleine folk klear wit te lêzen.
* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘De kleimuorre’
september 5, 2018
fan ûnbekend*
De mienskip is it fêste plak
dêr’t ik sûnt koart by hear,
dat wurd seit al genôch:
wy binne ien en mien,
want elkenien krijt syn gerak,
wat ynkomt, is foar allegear.
Hjir neame se my Barnabas,
(hoewol’t ik Joazef hjit)
omdat ik moed ynsprek,
mar wat ha ik no dien?
Net oars as jild stoart yn de kas,
faak komt it oare noch, wa wit…
Ik kom fan Cyprus, myn besit
wie dêr in stikje grûn,
mar dat is net genôch,
want sân is mear as ien,
in mienskip wit hoe’t dat krekt sit,
dus ha ’k it goede plak hjir fûn.
* Ikoan ‘Barnabas’