september 19, 2018
fan ûnbekend*
Is it net bysûnder:
op my foel ek de kar,
ik, Nikolaos, oer de grins,
bekeard ta ’t Joadendom
en noch mar krekt fan Kristus,
foar my is ’t as in wûnder.
It is begûn mei in ferskil:
spul tusken Griken en Armenen
oer it dielen fan it deistich brea;
de drokte, want dêr gie it om,
der moast ferlichting komme
troch sân diakens neffens Petrus’ wil.
Elkenien mocht kieze:
wa’t fol wie fan de Geast
koe ’t wurde, ek ien oer de grins;
it gie my net om rom,
mar om it wurk foar Kristus…
hie ik wat te ferliezen?
Yllustraasje ‘De sân diakens’
september 18, 2018
van Fritz von Uhde*
Nog niet ontkomen aan de macht
van hem die zelfs geen kind kan luchten
in de kelders van zijn rijk,
dus vluchten zij, ondanks de wacht.
De wacht staat stram en is beducht
voor ’t risico een kind te missen,
wat zou leiden tot zijn lijk,
hij is gespitst op elk gerucht.
Geruchten gingen door de stad
dat terroristen zouden grijpen
naar de macht van hem die wijk
na wijk versperren laat, geen rat…
… ontkomt aan ’t wapen van zijn wil
om greep te houden op de hoogte
van zijn macht, voor ’t volk een blijk
dat zelfs geen kleintje is op til.
Hij heeft gelijk, het kleintje vlucht
op vlugge voeten van zijn moeder,
vader volgt, ontwijkt het slijk
van hem die zelfs de jongste ducht.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Vlucht naar Egypte’