mei 14, 2024
van William Etty*
De eeuwen door heeft hij gelegen
op zijn beide knieën, minder waard
dan wie hem heeft geketend
om te dienen, eerst als handelswaar,
daarna voor hem die minder van hem hield
dan van zijn hond en paard.
Hij heeft zijn waardigheid gekregen
van zijn voorgeslacht en eigen aard,
die hem ontketend hebben;
worstelend kwam er één knie omhoog,
daarna werd ook de andere bediend
met kracht als van dat paard.
Met paardenkrachten streed hij tegen
blanken, machinaal en digitaal
bediend, maar toen, verbeten
rees hij op, kwam met hen oog in oog,
vertellend zijn verhaal.
* William Etty (1787-1849)
Schilderij ‘De worstelaars’
mei 13, 2024
fan Carel Willink*
De bylden sprieken him wol oan,
hoewol’t it meunsters wiene
dy’t ferwiisden nei wat komme soe,
hy hold wol fan antyk,
mar moast dochs fierder rinne,
want de tiid joech gjin ûntwyk.
It rûn fan pake, heit nei soan,
hy koe net stilstean bliuwe
by ’t ferline mei de bylden fan
de mem en ‘t bern fan stien,
hy moast wol fierder rinne,
want dy tiid wie dochs fergien?
Him kaam de takomst fjurrich oan
mei meunsterlike wolken
dêr’t de wrâld fan pake nei ferwiisd
hie, heit hie dus gelyk,
hy moast der wol trochhinne,
want de tiid joech gjin ûntwyk.
* Carel Willink (1900-1983)
Skilderij ‘Nei de takomst’