oktober 30, 2018
van Maurits Cornelis Escher*
Hij heeft de snaren juist gespannen,
zit centraal nu op zijn plek,
naakt als Adam in het paradijs,
nog hoger… als een zwarte god,
die uitsteekt handen, knie en nek
al mediterend over plannen.
Met beide ogen licht gesloten
ziet hij voor zich de gitaar,
hoort als Eva tonen, dan een wijs,
die oproept om te doen als God:
te scheppen licht en zwart en zwaar,
van snavel, kop tot platte poten.
Hij schept, de ene kan niet zonder
anderen, een vol geheel,
lopend, vliegend, zwemmend, eigenwijs
is er niet bij, eenzelfde lot
treft ieder als een onderdeel…
de schepper ziet het als een wonder.
* Maurits Cornelis Escher (1898-1972)
Litho ‘Mosaic II’
oktober 29, 2018
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Fleane tusken wolk en weagen
as in miuw dy’t sweve kin
fan ’t iene nei it oare lân,
dat hat de frije geast foar eagen.
Geast dy’t jong al sjocht nei wolken,
fantasearjend as in bern,
dat mei de miuw fljocht oer it strân,
gjin weet hat fan it lot fan folken.
Blériot liet ier al witte
dat er heger fleane woe
as miuwen boppe ’t fêstelân,
hy koe de sturt en wjukken mjitte…
… yn ferhâlding mei it bliuwen
yn de loft, wat barre soe,
iendekkers kamen út syn hân
mei wjukken op en del as miuwen.
Tusken wolk en weagen woed er
fleane oer in breed Kanaal,
wat slagge yn in moaie tiid:
foarútgong en in goed healoere.
Blériot soe fierder bouwe,
inkeld noch op grutte skaal,
ek fleanmasines foar de striid,
gâns folken rekken yn de rouwe.
* Foto ‘Louis Blériot’
** Foto ‘Earste flecht oer It Kanaal’