november 21, 2018
fan ûnbekend*
As jonkje koe ik my net skamje,
wie doe mei Herodes maat,
hy woe de kening wêze, ik soldaat,
sa ha wy moannen boarte.
’t Kaam út, Herodes waard ek kening,
siet as hearsker op ’e troan,
sa giet it ienkear mei in keningssoan,
mei graasje troch de poarte.
Iksels bin troch in oare poarte
gien, dy fan it smelle paad,
wat lei no ienkear yn myn freedsum aard,
it paad dat Kristus wiisde.
Ik stean fersteld fan wat ik hearde,
want Herodes is net mear,
siet op ’e troan as wie hy himelsk Hear,
wêr’t kristenen fan grize.
As jonkje koe ik my net skamje,
mar ik skamje my no wol:
in kening yn in godlik hege rol
is hiel wat oars as boartsje.
* Munt ‘Herodes Agrippa I’
november 20, 2018
van onbekend*
Het is nu eenmaal de rivier
die scheiding tussen volken bracht
die vroeger nauw verbonden waren
door verwantschap, dag en nacht
liet bloed gevoelens stromen.
Het is de demarcatietekst
die melding maakt van het verbod
en impliciet van veel gevaren
voor wie tart het levenslot…
zij zal niet verder komen.
Het levenslot is het geluk
te wonen in het noorderland
van vele hoogten, volle aren,
brieven voor de overkant
bestaan slechts in haar dromen.
Een bode blijft trouw op haar post,
al is zij elke dag mobiel;
soms stapt zij af voor even staren
over de rivier, haar ziel
laat zich door ’t bloed meestromen.
* Geen titel