januari 22, 2019
van onbekend*
Het is een beeld om toch bij stil te staan,
een laatste slag van lang geleden
voor gelijkheid in het vaderland;
in ieder stroomt begeesterd bloed,
dus voorwaarts om de vijand te verslaan.
Hij is getroffen, valt en treft het niet
als vlaggendrager in het leger;
met de stok nog in zijn rechterhand
geeft hij voor ’t vaderland zijn bloed
en aan zijn maat de vlag, die verder ziet.
Het is een beeld om toch bij stil te staan,
dezelfde vlag als lang geleden
wappert bloedrood, staat nog aan de kant
van de dictator die voorgoed
verdwijnen laat wie zijn beleid weerstaan.
* Schilderij ‘Op weg naar de beslissende veldslag’
januari 21, 2019
De beammen fan Ysbrechtum
kamen noch net út ’e nacht
wei, likemin de skerpe toer,
dy’t drige ta te stekken…
’t wie dan mei de balfoarm oer.
Hy rûn troch ’t universum,
fan ’e moarn wat tichterby
mem ierde, noed steand foar har bern
mei ryp as wite tekken,
readich liet er him skerp sjen.
Mei al syn kontininten
wie er mem de bek útstapt;
hy stiek har groeiend nei de kop,
mar liet har net ferrekke,
rûn as bern wer mei har op.
