februari 7, 2019
fan Michiel Sweerts*
It jûnsread kleuret noch de loft,
dy’t al de nacht foarseit,
de wurge dei leit him no del,
gjin hoanne dy’t mear kraait.
De ûle gûlt en is dan stil,
in skym ropt op syn flecht;
twa wurge pylgers komme del,
it fiere doel klinkt echt.
Barmhertigens foar wa’t op reis
is foar syn sieleheil
fiert nei de himel, net de hel:
‘Jim komme wer op peil,’
… sa seit de weard, syn wolkom klinkt
as ’t koeren fan de do.
‘De hoanne kraait al ier en skel,
dat krije jim kado.’
* Michiel Sweerts (1618-1664)
Skilderij ‘Wolkom oan de pylgers’
februari 6, 2019
fan ûnbekend*
Myn soannen hawwe my beskamme
mei’t se misbrûk makken fan de geast
dy’t Paulus ynspirearre
om kweageasten yn de ban te dwaan,
oan earbied hat it har mankearre.
As Paulus woene myn sân soannen
wêze, banne yn deselde geast,
mar ’t is folslein mislearre,
want kweageasten kin men net ferslaan
mei keunstkes dy’t by goaden hearre.
De sike man mei de kweageasten
hat myn soannen allegear ferslein,
sy wiene bot tamtearre;
tsjoenders woene doe gjin keunst mear dwaan,
mar ’t wurd fan Paulus waard wurdearre.
* Yllustraasje ‘De soannen fan Skeva ‘