maart 31, 2019
fan ûnbekend*
It wie in spul fan jaan en nimmen,
sa’t it yn de wrâld faak giet:
Marokko waard in Frânsk gebiet,
dus mocht Itaalje swimme
oer de see nei Tripoli.
Dat gea wie fan de Ottomanen,
Allah kriich dêr alle ear,
mar iuwen letter kaam de kear:
de gloarje moast wol tane
troch de kriich om Tripoli.
’t Waard spile troch Italianen,
dy’t it gie om man en macht:
gjin Turk stie mear yn ’t gea op wacht,
de dea oan Ottomanen
troch de macht yn Tripoli.
Sa ha se Tripoli ynnommen,
spile nij Itaalje mei
yn ’t wrâldske spul fan ‘doch in graai’;
de see hat efkes skomme
foar de kust fan Tripoli.
* Foto ‘Oanfal fan de Italianen’
maart 30, 2019
fan ûnbekend*
Legerkaptein, net as skipper,
yn dy funksje stapte ik oan board
om Paulus oer te bringen
nei de keizer, dêr’t er hinne woe
as boarger, mar as Joad?
Gjin ferstân fan waar en weagen,
dêrom liet ik oan de skipper oer
om feilich oer te bringen
Paulus, dy’t op see net flechtsje koe,
dochs waard de reis in toer.
Sidon, Cyprus en doe fierder,
myn beslút om oer te stappen op
in skip dat foer nei Rome;
Kreta kaam yn sicht, dêr’t Paulus woe
it leafst in winterstop.
Legerkaptein, dus gjin skipper,
dy’t it foar it sizzen hie, dat kop
derfoar, gjin deade dingen
baas; wa’t nei de keizer woe, dy soe
nei Romes heechste top.
* Kaartsje ‘Paulus’ reis nei Rome’