april 7, 2019
fan ûnbekend*
Syn heit hat hy mar amper kend,
hie dus gjin foarbyld om te libjen
as heit fan bern en steat;
syn omke woe him pryster meitsje
om model te stean, bekend
by God en folk, om nei te stribjen.
Gjin plicht, frijwillich yn de striid,
dy’t útrûn op in revolúsje,
want hy wie liberaal;
as generaal soe hy it meitsje,
sloech de Frânsman út ’e tiid
en hie yn stimrjocht wol fidúsje.
Ferkiezings seach er as in plicht
foar demokratysk funksjonearjen
fan ’t frije Meksiko;
as presidint soe hy it meitsje:
tritich jier syn noartsk gesicht,
it sljochte folk koe ’t net wurdearje.
Fan liberaal waard hy tiran,
it boarst fol blinkend goud en sulver,
wylst earmen hiene neat;
hy soe ’t net folle langer meitsje,
waard as flechtling Frânsk lytsman,
syn reputaasje gie oan pulver.
* Staasjeportret ‘Porfirio Díaz’
april 6, 2019
fan ûnbekend*
Al withoelang bin ik soldaat,
ien fan de âlde garde;
sjoch ik op dy tiid werom,
dan is’t in wûnder wat lêst barde.
Wy rekken stjoerleas ûnderweis
nei Rome, sûnder seil en
riemen hiene wy ’t net rom,
it kaam geregeld oan op peile.
It waard ûndjipper ûnder ’t skip,
ik hearde doe ien roppen:
‘Smyt de ankers gau oerboard!’
Ik seach… de see hie wite koppen.
Der wie foar ’t skip gjin hâlden oan,
in sânbank hat it brutsen,
as soldaat begiest gjin moard,
dus ha ’k it swurd tsjin Paulus lutsen.
Us offisier rôp my werom,
hy hat syn libben sparre;
elk kaam feilich op it strân,
sa bin ’k dochs foar in moard bewarre.
* Yllustraasje ‘Strâning op Malta’