april 16, 2019
van onbekend*
Het werk was moeizaam in het noorden
van schemering tot schemering,
toch was geen moeite haar teveel,
omdat het in dit land zo hoorde.
Er lagen zeven oude plannen,
rechtlijnigheid zoals dat ging,
dus kregen werklui elk hun deel,
om zich veelvuldig in te spannen.
Een nieuw plan moest geen einde kennen,
oneindigheid was het parool,
het was gericht op het geheel,
’t sprak voor zichzelf, toch moest het wennen.
Het schrift kwam moeizaam op de poster,
haar werk verving al lang de school,
zodat het dromen werd haar deel:
zij vloog naar ’t zuiden zonder rooster.
* Zonder titel
april 15, 2019
De kop mei efkes yn de fearren,
in eagenblikje foar harsels,
hoewol’t se op dit stuit neat sjocht;
it giet by har net as fansels,
de kop sil nei har winsken hearre.
It wie gjin winsk, de tolve aaien,
se kamen samar út harsels,
hoewol’t de jerke om har socht;
ek mei de twadde gie ’t fansels,
se hie oer oandacht net te kleien.
It wurdt no tiid om der wer hinne,
want sy ferwachtet hjoed of moarn
de útkomst, wat komt foar it ljocht…
de hearen ha in oar fertoan:
de kop derûnder, neat te winnen.
