april 9, 2019
van Kang Sung-nyol*
De conductrice zong het lied
van leef gelukkig op de grond
van noord naar zuid, dit is Korea,
vrees vooraf de vijand niet,
ons leger dendert naar het front.
Het leger deinde lachend mee
bij ’t spel van de accordeon,
die als een mitrailleur de vijand
ratelend beschoot als vee
dat ongetraind niet vluchten kon.
De stoomfluit klonk er bovenuit
als reeds het overwinningssein
van noord naar zuid, dit is Korea,
niemand die de opmars stuit,
zo dendert voort de oorlogstrein.
Een toegift wordt er nu gevraagd
vanwege haar verheven stem,
waardoor de vijand is verslagen,
’t klappen heeft haar uitgedaagd,
zij voelt zich als de trein… geen rem.
* Kang Sung-nyol
Schilderij ‘Encore’
april 8, 2019
Kranich
Gjin kraan tilt, al hoe sterk dy is,
in toer út it ferline,
want dy tiid komt net werom…
de skiednis lykwols lit him fine.
Ferhalen komme út ’e grûn
en soms ek út it wetter,
wa’t hjoed libbet, giet weom
yn tinzen, wat is goed foar letter.
Sjedêr in kraan dy’t sterker is,
dy koe ’t kastiel wol hifkje,
kom dêr ris op ’e strjitte om,
lit ús net langer stean te wifkjen.
Set op dy helm, it is dy jûn
om foar de faam te striden,
foar ivich krigesto de rom…
wa’t kranich is, giet oer de tiden.
