april 12, 2019
fan Philipp Friedrich von Hersch*
Cornelia, de mem fan tolve bern,
stie yn it libben oanskreaun as
in frou fan ’t wize midden,
’t ealste makke sy by oaren los,
gjin berntsje fielde him ferlern.
Tiberius, oan wa’t sy berntsjes skonk,
fûn yn it bêd in dûbel kwea:
twa slangen as in teken,
’t mantsje makke hy fuortdaliks dea,
op ’t froutsje brocht hy út in dronk.
Cornelia, as mem en eale frou,
mocht lang noch troch it libben gean,
gjin slang naam har geweken,
mar Tiberius syn hert bleau stean,
wat brocht Cornelia yn rou.
Dochs bleau sy wiis mei bern en har bestean,
sy wiisde dêr in pronkster op,
dy’t fier stie fan de midden,
heech hie sy it goud en ek it krop,
mar rekke net de eale kearn.
* Philipp Friedrich von Hersch (1758-1838)
Skilderij ‘Cornelia, mem fan Gracchi’
april 11, 2019
fan Godfried Schalcken*
Sjoch jonge, nim fan pake oan,
do moatst net alles ta dy nimme,
want ien finger is foarearst genôch,
do hast wol trije yn de mûle,
dy’t sa grut wurdt tsjin jim heit, myn soan.
Jim heit hat fan myn hannen leard,
jawis, in klap hat him bedimme
as er obsternaat de doar tichtsmiet…
wa’t slacht, graaft foar himsels de kûle…
dat it wie soms op ’e kop ferkeard.
De hannen thús, sa wurdt men âld,
mar do meist se noch jierren brûke,
ek foar ’t klimmen yn de heechste beam,
’t ferlegen jonkje wurdt in fûle,
mar fal net, ast dea bist, rekkest kâld.
Sjoch jonge, nim fan pake oan,
lit net it libben oan dy lûke,
’t giet dan rap, bist samar oan de ein,
kom op, de fingers út ’e mûle…
’t liket as bist troch jim mem bedoarn.
* Godfried Schalcken (1643-1706)
Skilderij ‘Twa libbenstiden’