mei 3, 2019
fan Peter Paul Rubens*
Daidalos en Ikaros
as heit en soan op wjukken
op ’e flecht út Kreta’s Labyrint,
mar kaam de heit fan syn ferline los?
Daidalos wie arsjitekt,
fermoarde syn neef Talos
út jaloerskens, waard as minne fint
ferballe nei it eilân Kreta, krekt…
… doe’t de kening grut ferlet
hie fan in tûke bouwer
fan it Labyrint as finzenis
foar Minotaurus, minskebolle, net…
… lang, hy waard ta dea ferslein;
’t wie min nei ’t sin fan kening
Minos, ek foar Daidalos wie ’t mis:
it Labyrint hie foar de heit gjin ein…
… ek net foar soan Ikaros,
dy’t nei de fûgels kipe,
’t foarbyld fan in konstruktive hint:
mei waaks en fearren komme minsken los…
… fan de grûn… ‘Mar flean net al
te heech, want troch de sinne
raant it waaks, myn soan… do stoere fint
bist heechmoedich… hein him… foar de fal!’
* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Yllustraasje ‘De fal fan Ikaros’
mei 2, 2019
fan Adriaan Wulffaert*
It feest hat west, de nacht komt oan,
it miel wie bêst, de drank joech fleur,
gjin wanlûd hat hjoed klonken,
wol it liet, soms falsk fan toan
troch Roel, hy wie stomdronken.
It is de heechste tiid om fuort
te gean, de nacht jout amper kleur,
mar mem jout oan har dochter
mear as rie, in koer fol guod,
har skoansoan harket nochter…
… fernimt wol ’t lôgjen fan it fjoer,
dat útbrekt middenyn de nacht,
hy moat noch efkes wachtsje…
triennen fan har lytse broer
ferkoartsje noch it nachtsje.
* Adriaan Wulffaert (1804-1873)
Skilderij ‘Ofskie fan it breidspear’