april 30, 2019
van Jevgenij Viktorovitsj Voetsjetitsj*
Zijn lichaam was gespannen
als soldaat voor ’t vaderland
in oorlog tegen het fascisme,
de strijd waaruit hij levend kwam,
nog zonder grootse plannen.
Eén vraag was meegekomen:
wat had de overhand,
het communisme of ’t fascisme?
De geest was toen in vuur en vlam,
maar schiep nu klamme dromen.
Toen beide weer op krachten
kwamen, werd hij overmand
door tegenstand: nooit meer die -ismen!
De moker sloeg de zwaarden lam,
zijn handen braken machten.
* Jevgenij Viktorovitsj Voetsjetitsj (1908-1974)
Beeld ‘Wij smeden zwaarden tot ploegscharen om’
april 29, 2019
Mei twa wjukken op ’e lampe,
sa komme sy foar ’t doel teplak,
yn ’t foarste plak om út te sjen,
de koppen yn deselde rjochting,
dêr ’t in earm klimt nei it dak…
sy fiele tagelyk de krampen.
’t Ljocht giet út, de trije bollen
ha yn de nacht har plicht wer dien,
sadat it paad is goed te sjen,
dat is it doel fan de ferljochting,
dat fan har bliuwt net by ien…
sy moatte ’t kwyt, ’t wurdt har tefolle.
Sa… de earm klom rap nei boppen,
dat sûnder wjuk kaam hy teplak
dy’t glêzen wasket foar it sjen;
al is it yn deselde rjochting,
minsken hâlde har gemak,
wylst kôben draaie drok de koppen.
