mei 13, 2019
Ut ’e mist fan it ferline
komt de ‘Vlotburg’ foar it ljocht,
in boarch boud op in stielen flot,
dat fart lân út lân yn,
’t lit yn de dize hjoed ferdwine.
Middenyn de rin fan iuwen
hat it ridderfolk al socht
nei libben tusken dier en God,
it ried lân út lân yn
en liet him op gefoelens driuwe.
Yn it striidperk fan it libben
boude hy oan ’t ideaal
fan ridder wêze op in flot;
tsjin spot en muoite yn
brocht hy yn byld syn tiidsferhaal.
Op it dak foar de kantelen
rôp er om syn trouwe maat,
de pony tusken him en God;
syn hân gie út en yn,
lykas ’t gefoel, elk nei syn aard.
mei 12, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Untdekke waard syn libbensdoel
as keardel út in seemansskaai,
fan noard nei súd, wif oer de weagen,
oer it hurde iis by nacht en dei.
De Súdpoal waard syn tuskendoel,
it waard in striid mei Robert Scott,
dy’t tagelyk de poal foar eagen
hie, de hurde dea waard dêr syn lot.
Amundsen sylde mei de Fram
troch iepen see nei ’t Ross-plato,
earst waard de skos fansiden reage,
mar úteinlik kreake ’t iis: ‘Hâld ho!’
De fjirtich hûnen loeken fûl
de fjouwer sliden oer it iis,
Amundsen dy’t fiif libbens weage,
wifke tusken libbensdoel en wiis.
Mar sechtjin hûnen bleauwen oer,
de deade bisten waarden foer,
dy massamoard wie wier, gjin leagen
dy’t mei ’t skip werom nei ’t noarden foer.
Amundsen brocht de wierheid mei
dat hy as earste op ’e poal
oankaam, Scott hie tefolle weage,
dat sa waard Amundsen Noarsk idoal.
* Foto ‘De Fram’
** Foto ‘Noarske flagge op ’e Súdpoal’