Willem Tjerkstra’s thússide

Archive for the Religy category

admin

Rûtetsjinst yn Broek

Religy
PDF Print E-mail
Tsjinst op 5 maart 2006 yn Broek

Image


1. Tarissing

Wy komme yn dizze tsjinst by elkoar
om de rûtes fan Gods wei mei ús
ûnder eagen te sjen
en oer ús eigen rûtes troch it libben
nei te tinken.
Mar earst sprekke wy út
dat ús help is yn de namme fan de Hear
dy’t himel en ierde skepen hat,
dy’t trou is oan syn skepping
en dy’t stiet foar it wurk dat
Hy op Him nommen hat.
Amen

2. Sjonge
Psalm 98: 1, 2, 3 en 4

3. Ynlieding

Gods wei mei ús troch it libben hat ferskillende rûtes,
earst de skepping, doe’t de ierde der kaam,
dêr’t wy op libje meie.

Sa’t God de ierde skepen hat,
yn kleuren, sûnder wyt en swart,
sa mei de minske ek bestean
en kleurich troch it libben gean.

Doe kaam der in floed fan kwea oer de ierde,
dat God besleat mei syn floed it kwea út te wiskjen.
Mar dêrnei kaam de belofte fan in nij libben.

Mar as it libben kleurleas wurdt,
it giet op ierde hurd tsjin hurd,
dan komt der nei de floed fan kwea
’t beloofde libben nei de dea.

De minske krige mei de komst fan Jezus
it foarútsicht op Gods Keninkryk,
in wrâld fan rjocht en frede.

Dan ljochtet op de fiere kym
en sjocht men fan de Geast in skym,
it Keninkryk komt neieroan,
de kleuren fan de nije moarn.

Sa ha wy in foarútsicht krigen op wat noch komme sil,
yn it foarste plak yn dizze tsjinst,
mar oer de grins fan dizze tsjinst hinne op ‘e nije moarn.

Tagelyk sjogge wy nei de rûtes fan ús eigen libben,
ús feart troch it libben.
Dy rûtes spegelje wy oan dy fan Noach en Jezus.

4. Gebed

Hear, de skepping, de belofte en it Keninkryk,
it binne de trije rûtes fan jo wei mei it minskdom.
En ús eigen libbenswei liket dêr wat op:
berte, de belofte as wy noch jong binne
en it foarútsicht op wat komme sil,
as wy linkendewei âlder wurde.
Mar der is noch in rûte, God,
dat is dy fan de besiking,
ús woestynreis troch de oarde
fan soarch, sykte, lijen, rou en iensumens.
Wy lizze dizze rûte hjoed ek oan jo foar:
help ús der trochhinne, God,
dat wy der útkomme mei it sicht op dat lêste,
dêr’t ús langstme nei út giet,
in wrâld fan rjocht en frede,
it Keninkryk, dêr’t alle triennen fuortwiske wurde.
Amen

5. Lêze
Genesis 9, 8-17

6. Sjonge

It wetter fan de grutte floed
ferdronk it libben net foargoed,
want Noach mei syn arke foer
de lichten en de hichten oer.

De arke rekke oan de grûn,
dêr’t libben wer de romte fûn,
nei’t Gods belofte klonken hie
dat nea de floed sa heech wer stie.

Doe ljochte dêr de bôge op,
in kleurepracht fan foet nei top
as teken fan in droech bestean
dat minsken foar it libben gean.

7. Lêze
Markus 1, 12-15

8. Sjonge

It wetter hie syn wurk al dien,
doe is Hy nei de droechte gien
fan sân en stien yn de woestyn,
de fjirtich hongerdagen yn.

Dêr sliepte Hy by ’t wylde bist
dat fan syn hege ropping wist
en nei’t syn tocht foltôge wie,
soe Hy dy folgje mei de die.

Hy kaam foar ’t ljocht út ‘e woestyn
en oandreaun troch Gods fjoer en wyn
brocht Jezus foar in elk wrâldwiid
it boadskip fan de nije tiid.

9. Ferkundiging
Gemeente fan de Nije Tiid

Nije tiid, it klinkt as in belofte, in belofte foar de gemeente fan Broek, en yn de rin fan de ferkundiging sil dúdlik wurde dat it dat ek is.
It kin net oars as it berjocht yn de kranten fan 7 febrewaris ha jim ek lêzen: ‘Onderzoekers vinden paradijs op aarde’. Yn it eardere Nieuw-Guinea, ieuwenlang in ûnderdiel fan it ‘Koninkrijk der Nederlanden’, hawwe Amerikaanske ûndersikers planten en dieren fûn dêr’t it bestean net bekend fan wie: fûgels, kikkerts, flinters en planten, allegearre yn paradyslike kleuren. It like op in wûnder dat se dêr in pearke paradysfûgels gewaar waarden mei seis streken op ‘e kop. Seis, krekt net it himelske paradys, want dêr heart it getal sân by. En sjoch, de wylde dieren ferkearden ûnder de minsken sûnder eangst.

Image

No, sille jim miskien sizze, dan hawwe dy Amerikaanske ûndersikers noch nea yn Broek west, want wy wenje hjir wier yn in paradys op ierde. Maitiids tilt it hjir op fan de fûgels en sjoch ris nei de jerke yn brulloftskleuren! En kom hjir ris op ‘e earste snein fan septimber, as trije preammen klear lizze om foar in iepenlofttsjinst nei de Langwarder Wiellen te farren. Wis en wrachtich, in paradys op ierde!

Image

Dat soest op it earste gesicht net sizze fan de arke dêr’t Noach, syn famylje en de dieren mei boppe wetter bleauwen. In godswûnder dat se rêden waarden fan de wrâldwide en himelhege floed, dy’t der mei fjirtich dagen wetter fan boppen en ûnderen kommen wie. Mar om no yn de beheinde romte mei al dy dieren fan in paradys te sprekken… no nee. Tink allinnich mar ris oan wat der allegearre oan dong loskommen is. En hoe’t de manlju yn de arke mjukse ha, bliuwt in fraach.

Fan in paradys kinst no ek net sprekke, ast it oer de woestyn hast. Fjirtich dagen swalke Jezus dêr om, oerdei gleonhjit en nachts roetkâld. En dan dy droechte, de tonge kleeft dy oan it ferwulft en de lippen komme groeven yn. Ja, ast dan in oase berikke kinst, komst yndie yn it paradys. Mar de woestyn… no nee.

Mar dochs! It giet yn it ferhaal fan de arke net om mjuksjende manlju en yn it ferhaal fan Jezus yn de woestyn net om gleonhjitte dagen, roetkâlde nachten, in klevende tonge en barsten lippen. Wêr’t it wol om giet, is om de earste rûte nei it paradys. Lykas de organisaasje fan de preamtsjinst de earste rûte is nei in stikje paradys op ierde.

Want sjoch ris hoe’t it yn de arke om en ta giet. De minsken ferkeare ûnder de dieren, ek de wylde dieren en der bart neat. De liuw is by wize fan sprekken sa nuet as in laam. As it wetter oan it sakjen is, sa seit de leginde, giet Noach nei de fûgelôfdieling. Dêr sit er, de grutte earn, mei syn skerpe klauwen en snaffel, nêst it moskje en de do. Noach freget om in frijwilliger om te sjen oft de ierde al boppe wetter komt. De earn stekt de flerk omheech en kriezet dat hy it wol dwaan wol, om’t er in heechfleaner is. Mar Noach skodhollet ,want sa tinkt er, as de earn ienkear lân sjocht, komt er nea werom. Dan tsjilpt it moskje dat hy wol wol. Mar dat liket Noach op fleanen, want de mosk sil nea it paad nei de arke weromfine. Dan sjocht er de wite do sitten en dêr sjocht er it wol mei sitten of leaver mei weromkommen, nammentlik it boadskip fan heil dat de ierde droech rekke is. Sjoch, dêrom is it libben yn de arke de earste rûte nei it paradys. I seach er it wol mei sitten of leaver mei weromkommen.t paad nei de arke weromfine.

En de woestyn dan, dêr’t Jezus fjirtich dagen wie? Hy ferkearde ek tusken de wylde dieren en der barde neat. Lykas de liuwen Daniël yn dy djippe kûle gewurde lieten. De jakhals liet him by wize fan sprekken troch Jezus aaie.
Nei syn doop troch Jehannes moast Jezus fjirtich dagen yn de woestyn ferbliuwe om him ta te rieden op syn taak yn de wrâld. De woestynperioade as earste rûte op wei nei it paradys.
Om de earste rûte fan it ferhaal fan Jezus en Noach te keppeljen oan ús eigen tiid, is it miskien wol tapaslik om it foarbyld fan ús heit te neamen. Guon fan jim hawwe him grif kennen as de beakenmaster fan de Jousterslûs. Nettsjinsteande it feit dat er it grutste part fan syn libben hurd wurke hie, foaral as skûtsjeskipper, hat der yn dy tiid gjin earste rûte west dêr’t it paradys yn opljochte. Dy rûte gong yn yn de jierren dat er wist dat syn earste frou net wer better waard. En nei’t se stoarn wie, moast er in goed jier de woestyn fan de iensumens troch.
Guon fan jim sille grif witte hoe swier it is om yn dy woestyn te ferkearen. Dyn leave man of frou misse dêrst dyn libben mei dield hast. Mar dochs kin der yn sa’n woestynperioade wat opljochtsje fan in nij begjin, fan de earste rûte nei it paradys. De do fan Noach en it ferkearen fan Jezus yn de iensumens tusken de wylde dieren sûnder dat se Him tenei kamen.
Der ljochte yn de woestynperioade ek wat op foar ús heit en doe kaam de twadde rûte: hy troude wer mei in leave frou en tegearre setten se har yn foar de âlderein yn it Snitser Wumkeshûs, dêr’t se in oanleunwenning hiene.
Dêrmei joegen se oan dat it ûnmooglik is om allinnich op rûte te gean nei it paradys. Men soe ek sizze kinne dat se it lêste part fan Noachs ferhaal goed begrepen hiene.

Wat wol dat part fan Noachs ferhaal sizze?
De do is weromkommen mei in tûkje yn de snaffel as teken dat der wer wat op ‘e ierde groeit. De earste rûte nei it paradys, seit de leginde.
It is wier, de arke rekket de grûn op it berchte Arrarat. De doar giet iepen en de dieren streame en fleane derút. En ek de acht minsken komme wer foar it ljocht.
Dan bart it! Noach komt net fan de iene woestyn (de arke) yn de oare (de droechfallen, mar slikerige ierde). Nee, hy mei de twadde rûte yngean mei de romme wyn fan Gods seine. God slút nammentlik in ferbûn, in trijefâldich ferbûn:
* Mei de minsken en alle libbene wêzens, dat is Gods earste sizzen.
* Mei de ierde, dat is Gods twadde sizzen.
* En it tredde sizzen fan God slút minsken, libbene wêzens en ierde yn ien gehiel.
De minske giet dus net allinnich op rûte. God giet mei him of har. En God seit dat de minske ferbûn is mei alle libbene wêzens op ierde en mei de ierde sels. Sa as yn it paradys fan Nieuw-Guinea. En lykas yn de woestyn dêr’t Jezus fjirtich dagen en nachten yn ferkearde.

It bliuwt dêr op dy berch Arrarat net inkeld by wurden. Der wurdt ek wat sichtber: de reinbôge as teken fan it ferbûn tusken God, minsken, libbene wêzens en ierde. Hoe prachtich komme yn de reinbôge de werklikheid en it byld of symboal byinoar. De reinbôge is yn de werklikheid in kombinaasje fan rein en sinne, wetter en ljocht. It wetter fan de doop en it ljocht fan de wite do of de seisstrekerige paradysfûgel.
Nee, wy binne mei dy seis streken fan de paradysfûgel en de seis kleuren fan de reinbôge noch net yn it paradys. Dêr is it getal sân foar nedich.

Image

Wêr’t wy dan wol binne nei de earste rûte en nei it ferbûn, is oan it begjin fan de twadde rûte. De ropping om de wrâld yn te gean en de ienheid tusken minsken, libbene wêzens en ierde wier te meitsjen. Dat wie de opdracht foar Noach en syn famylje: oan it wurk! Dat die Jezus ek nei syn doop yn de Jordaan troch Jehannes, doe’t der in wite do út ‘e himel kaam en nei syn ferbliuw yn de woestyn:

Nei’t Jehannes oppakt wie, gong Jezus nei Galiléa ta en ferkundige Gods boadskip.
Hy sei: ‘It is sa fier, it Godsryk is tichteby kommen, bekear jimme en leau
it bliid boadskip!’

En de tredde, de lêste rûte nei it Godsryk dat tichteby is?
Fan Jezus witte wy it wol: dat wie de rûte fan syn lijen, dea oan it krús en syn opstanning.

En de lêste rûte fan de minske?
Dat kin hiel ferskillend wêze. Miskien ha jim it foarrjocht hân om in lêste rûte nei it paradys of Godsryk fan in minske fan tichtby mei te meitsjen.
Wy ha dat foarrjocht wol hân. Want nei’t ús heit tegearre mei tante Meintsje dy twadde rûte, dy fan it wurkjen oan Gods Keninkryk, ôflein hie, waard er siik. Hy krige it benaud, rekke oan it soerstof en kaam net wer fan syn stoel en letter net mear fan it bêd. En de foarhinne sa gystene skipper, joech him oer en waard rêstich. Hy hie noch ien soarch, dat wie net dy fan de dea, mar wol dat er foar de grutte Rjochter ferskine moast. Dat wie it swarte gat dêr’t er noch yn stoarre. Mar de dei foar syn dea, doe’t er te swak wie om te praten, riisde er oerein en sei: ‘Dêr yn de fierte… de fierte.’
Wat er seach? Nimmen kin it krekt sizze. Mar soe it net wêze kinne dat er in paradysfûgel seach mei sân streken op syn kop of in do mei sân blêden oan it tûkje of wa wit de reinbôge mei sân kleuren.

Amen

10. Oargelspul

11. Sjonge
Liet 172: 1, 2, 3 en 4

12. Gebed

Us Heit yn ‘e himel,
lit jo namme hillige wurde,
lit jo keninkryk komme,
lit jo wil dien wurde
op ierde likegoed as yn de himel.
Jou ús hjoed ús deistich brea
en ferjou ús ús skulden,
sa’t ek wy ús skuldners ferjûn hawwe;
en lit ús net yn fersiking komme,
mar ferlos ús fan ‘e kweade.
Want fan jo is it keninkryk
en de krêft
en de hearlikheid
oant yn ivichheid.
Amen

13. Sjonge
Liet 288: 1, 4 en 8

14. Seine

Wy farre de folgjende rûte fan ús libben yn,
dat kin foar elk in oare rûte wêze,
mar oft it no de earste, de twadde of de lêste is,
God de Skepper jout dêr syn seine oer,
de leafde fan de Skepperssoan sil ús begeliede
en de wyn fan de Skeppersgeast blaast ús libben oan.
Amen

Image

 

admin

Byldtsjinst yn Drylts

Religy

Tsjinst op 30 oktober 2005 yn Drylts

Image

De ferkundiging wie yn trije parten:
Flinke frou                                       Spreuken 31, 10 – 18
Marije en Jezus                               Lukas 2, 1 – 7
De frou, it bern en de draak        Iepenbiering 12, 1 – 6

Yn de tsjinst waarden de folgjende bylden brûkt:
Ikoan ‘Marije en Jezus’
Ikoan ‘Jehannes en learling’
Trijelûk ‘It lêste oardiel’ fan Lucas van Leyden

1. Tarissing

Wy komme fan ‘e moarn by elkoar
mei it byld fan dizze tsjerke foar eagen,
it fêste plak,
en mei it byld fan de wei nei de takomst,
fan plak nei plak,

en sprekke dêrby út dat:
Us help is yn de namme fan de Hear,
dy’t himel en ierde skepen hat,
dy’t trou is oan syn skepping
en dy’t stiet foar it wurk
dat Hy op Him nommen hat.

2. Ynlieding

Wy geane fan ‘e moarn op wei,
in reis nei it hûs fan de flinke frou,
nei de stâl fan Betlehem,
it plak fan Marijes befalling,
nei it eilân Patmos yn de Middellânske See,
dêr’t Jehannes de Iepenbiering krige
en nei de hoale fan de fjoerreade draak
mei syn sân koppen en tsien hoarnen.
Wy sprekke de hoop út op in goed reis.

3. Sjonge
Liet 434: 1, 2, 3

4. Foar de bern

5. Sjonge
Liet 434: 4, 5

6. Gebed

7. Sjonge

Liet 474: 1, 2

8.  Lêze
Spreuken 31, 10 – 18

9. Sjonge
Liet ‘Flinke frou’

Wa ropt dy, suster, ta de die?
Dyn wearde mjit men ôf
oan kralen yn in gouden snoer,
do bist in flinke frou,
dyn rop giet stêd en krite oer
fanwege fjoer en flam,
dêrsto de waarmte mei behâldst,
komst út Marijes stam.

10. Ikoan ‘Marije en bern’

Image

11. Lêze
Lukas 2, 1 – 7

12. Sjonge
Liet ‘Marije’

Wa ropt Marije ta de reis
nei ’t fiere Betlehem?
Augustus, Romes goadesoan
hjit dat mei lûde stim,
mar by it rizen fan de moarn
brekt troch it nije ljocht
it sjongen oer Gods ierdske Soan,
de Kening fan it rjocht.

13. Ikoan ‘Jehannes’

Image

14. Sjonge
Liet ‘Jehannes’

Wa ropt Jehannes om te sjen
de bylden boppe see
fan ’t eilân Patmos, ballingsoard,
syn wûnderbaarlik stee;
hy skôget dêr fan súd nei noard,
fan westen nei it east
it ûnheil oer de macht fan nee,
mar ’t heil noch aldermeast.

15. Lêze
Iepenbiering 12, 1-6

16. Sjonge
Liet ‘Draak’

Wa ropt dy út ‘e ûnderwrâld,
do byld fan wrede wraak?
In lôgjend fjoer fan kop oant sturt,
do stjerreagjende draak,
mar wit, de die is nei it Wurd,
de Soan komt op ‘e troan,
de frou fynt plak yn de woestyn
en wachtet op ‘e moarn.

17. Ferkundiging

In trijelûk, sa komme hjoed de bylden út ‘e Bibel op ús ôf. Jim kinne grif wol de trijelûken út ‘e midsieuske tsjerken. Ik ha der in kopy fan meinommen. It giet oer it Lêste Oardiel, skildere troch Lucas van Leyden.

Image

Op it middelste lûk is Jezus op ‘e wolken skildere. Hy oardielet de libbenen en de deaden. De minsken dy’t de himel fertsjinne ha, stjoert er nei rjochts fan Him. Sy geane mei de ingels mei. De oare minsken wurde troch de duvels nei de hel brocht, nei it ivige fjoer.

It trijelûk fan fan ‘e moarn sjocht der oars út, mar der binne wol oerienkomsten. Twa dêrfan litte in stikje himel sjen, de himel op ierde:
de flinke frou links
Marije en it Bern yn de midden
It rjochterbyld lit in stikje fan de hel sjen: de frou en it bern, wylst de draak klear stiet om it bern by har wei te skuorren.

De flinke frou

Sjogge wy it noch foar ús?
De mem moarns ier en betiid foar de kachel mei oansethoutsjes en as it fjoer deryn siet, in turf derop of antrasyt. De tafel klear meitsje, bôle foar de bern yn it trompke foar mei nei skoalle. En as man en bern de doar út wiene, moandeis oan de wasktobbe, om ‘e dei op ‘e flier omkrûpe mei feger en blik. Jûns mei nuddel en tried om de sokken te stopjen of in lape yn in skuorde broek te setten. En jûns as lêste de lampe útblaze.

Wiswier, in lofliet op ‘e deeglike húsfrou, sa’t it doe hiet.
As de Bibel yn 1950 skreaun wie, dan wie dit de tekst fan Spreuken 31 wurden.

Sjogge wy it no foar ús?
De mem as earste fan ’t bêd. De knop fan de cv omheech, net it measte wurk, mar dan de bern derôf, waskje, yn de klean, nei skoalle ta. De knop fan de waskmasine omdraaie, net it measte wurk, mar mem wurket ek bûten de doar.
De bern út skoalle, nei fuotbaltraining, ballet, ponyriden, nei de biblioteek, in kadootsje keapje foar in jierdeisbesite, gau nei Poeisz foar it jûnsiten, foar it fornús, ite, de brot yn de ôfwaskmasine, net it measte wurk. En nachts, yn de wykeinen, as de bern al pubers binne, jout mem har net earder del as it ljocht op ‘e oerloop útknipt wurdt, wylst heit al oeren nêst har leit te snoarkjen.

Wiswier, in oade oan de flinke frou. Of moatte wy hjoed de dei mei it each op ‘e emansipaasje en de man yn de húshâlding ek sprekke fan in oade oan de flinke man? As de Bibel yn 2005 skreaun wurde moast, dan soe dit de tekst fan Spreuken 31 wurde.

Marije en it bern

Wat hie it middelste lûk prachtich wurde kinnen. Yn de wolken de Romeinske keizer Augustus as god, útsjend oer de wrâld, syn wrâld, oerdieljend oer de libbenen, mei beide earms wizend dat de hiele wrâldbefolking op reis gean moast om har ynskriuwe te litten. Want god Augustus woe witte hoefolle minsken yn syn godlike wrâld wennen, hoe mear hoe machtiger. En sjoch, ûnderoan yn byld komme út ‘e fjouwer wynstreken streamen folk opsetten, net nei himel of hel, mar nei de telplakken.
Ik kin it net litte om derby te sizzen dat dy telplakken hjoed de dei feroare binne yn formulieren en nochris formulieren of ynternetsites dêrst dyn gebrûkersnamme, wachtwurd, nûmers en nochris nûmers ynfolje moatst. De telplakken fan Microsoft, Bush, Poetin, …

Gjin god Augustus op dat middelste lûk, mar in frou mei in bern. Is der leafdefoller byld as in mem mei in bern? Lichem op lichem, siel op siel, in ienheid dêrst oandien fan wurdst, rekke oant yn it djipst fan dyn eigen siel.
Mar sjoch, op dat middelste lûk giet it noch djipper of moatte wy sizze… heger. Want alle matearje om dy mem en dat bern hinne is fuortfallen: gjin stiennen muorren, gjin widze mei gerdyntsjes, gjin inkele wielde. Allinnich in houten stâl en in krêbe.

Dat berntsje groeit op ta in man mei hert foar de minsken, in rjochtfeardige, yn de geast ferbûn mei de Skepper fan himel en ierde en dêrom syn Soan, Soan fan God, dy’t wer komt, miskien wol op ‘e wolken, om te oardieljen de libbenen en de deaden:
“Kom flinke froulju en manlju, kom leave bern, jim hawwe besocht om in himel op ierde te meitsjen, it is net hielendal slagge, mar it Keninkryk fan myn Heit is foar jim.”

Image
Sa’t Lucas van Leyden it seach

De mem, it bern en de draak

De ôfbylding op it linkerlûk sweeft tusken himel, hel en ierde. In frou, dy’t yn ferwachting is, wurdt sichtber oan de himel mei de sinne as aureoal en de moanne as fuotbank. Se hat in kroan op mei tolve stjerren, de tolve stammen fan Israel. Dy frou stiet foar it folk Israel sels, har namme soe Marije wêze kinne. Dan is it har tiid om mei pine te befallen fan it bern… en se krige doe har earstlingssoan.
Mar se hat it net iens oan tiid om him yn doeken te bewuoljen, want it byld ferpleatst him nei de hoale fan de draak. Der ferskynt er, fjoerread, mei sân koppen en tsien hoarnen, op dy koppen sân diademen… sân, in getal dat by de himel heart, want sjoch, de duvel wol as God wêze.
Mar wat in ferskil mei God sels, want wylst de Skepper de stjerren oan de himel brocht, swaait de draak mei syn sturt in tredde part fan de stjerren fan de himel en smyt dy op ‘e ierde. De hel (op ierde)…

Image
Sa’t Lucas van Leyden it seach

Mar de draak is noch net klear, want as mem en bern yn leafde ta ienheid wurde, besiket hy dy ienheid útinoar te skuorren. It sjocht der nei út dat it bern it belije moat, lykas bern sa faak it slachtoffer wurde.
Lykwols yn it Ryk fan God komme bern op it earste plak en ek dit bern wurdt foar de gripende poaten fan de draak weihelle en nei de troan fan God brocht. Foar him leit de opdracht al klear: hoeder wurde, mei in houten stêf yn leafde foar wa’t longeret nei de griene greiden fan Gods Keninkryk; en mei in izeren stêf foar wa’t de ierde mei diktatormacht, fjoer en ferdjer swart makket.
En de frou? Sy wurdt net oan har lot oerlitten, mar kriget in plak yn de woestyn, de iensume oarde, dêr’t it folk Israel ek trochhinne moast om it lân fan belofte te berikken. In mem moat geduld en úthâldingsfermogen ha foar’t foar har húshâlding in stikje himel op ierde komt.

Hoefolle draken ha yn de rin fan de histoarje wol net besocht om it bern út ‘e earms fan de mem te skuorren? Net te tellen!
In pear foarbylden:

– De negermemmen dy’t yn Amearika troch de slavedriuwers apart fan har bern ferkocht waarden.
– De yndianememmen dy’t yn it westen fan Amearika seagen hoe’t harren bern trochstutsen of skalpearre waarden troch de blanke kolonisten.
– De joadebern dy’t oppakt waarden, skieden fan har mem, en yn de gaskeamer telâne kamen.

Mem en bern, it byld fan in net te ferbrekken ienheid, sels oer de dea hinne. Sa fertelde dûmny Bram Grandia fan in mem dy’t fjouwer bern nei it tsjerhôf bringe moast.
De earste kear in dochter dy’t harsels tekoart dien hie. De begraffenis wie op in tsjerkhôf tusken Lemmer en Wâldsein, middenyn de greiden. De mem frege nei de koster, want se woe sa graach de klok let ha, mar de man wie der net. Op dat stuit balte in ko en doe’t de kiste yn it grêf sakke, kamen der mear kij oan draven, se stieken nijsgjirrich de kop oer it stek en begûnen lûd te balten. In knypeach fan God.

De twadde dochter stoar oan aids en op reis nei itselde tsjerkhôf wie it poermin waar. De mem sei dat se it net troffen, mar doe’t se nei it grêf rûnen, kaam der in blau finster yn de loft en de sinne briek troch. In twadde knypeach fan God.

In pear jier letter stoar de tredde dochter en wer wie de reis nei itselde tsjerkhôf. De mem, al oer de njoggentich, seach nei de loft, dêr’t in keppel guozzen fleach, rjocht op it hôf ôf. Doe’t se oer wiene, kearden se en makken in rûntsje. De tredde knypeach fan God…
Amen

18. Oargelspul

19. Us Heit

20. Sjonge
Drakerop

De drakerop giet oer de wrâld
fan hjoed de dei aloan:
noch altyd driget foar it bern
it ûnheil deagewoan,
mar wit dan, it is net ferlern,
de leafde fan de mem,
as ivich byld fan heit en Soan,
is troch de tiid te sjen.

Leafderop

De rop fan leafde klinkt foargoed
yn ’t fjild fan Betlehem,
doe’t yn de stâl Marijes lûd
begroete ’t heil as mem
en fan dy nacht en dei oant hjoed
streamt troch de hiele wrâld
it memmebloed foar al har bern,
in leafde ta behâld.

Minskeropping

De rop foar minsken fan it Wurd
te kommen út ‘e rie,
dat frou en man fol hillich fjoer
beslute ta de die:
wy tinke net oan plak en doer,
mar geane hjoed op wei
fan Drylts nei ’t fiere Betlehem,
dêr ljochtet al de dei.

21. Seine

No’t wy de reis makke ha
nei it hûs fan de flinke frou,
nei de stâl fan Betlehem,
it plak fan Marijes befalling,
nei it eilân Patmos yn de Middellânske See,
dêr’t Jehannes de Iepenbiering krige
en nei de hoale fan de fjoerreade draak
mei syn sân koppen en tsien hoarnen,

geane wy fierder mei ús eigen libbensreis
mei foar de geast it Wêzen fan God:
Ik bin dy’t Ik bin,
Ik sil der altyd foar dy wêze
fan dyn berte oant oer dyn dea hinne
oant yn alle ivichheid.

22. Sjonge
Liet 456: 3

Archieven

Zoeken

  • Categorie

  • Datum